Rafał Wójcik

Niech spoczywa w pokoju wiecznym

Gdyby miłość mogła czynić cuda
A łzy mogłyby umarłych obudzić,
To wtedy by ciebie, ukochane serce,
Jeszcze zimna ziemia nie przykryła!

Czasami milczenie jest głośniejsze od krzyku!

Jak przyszedłeś na ten świat
Wszyscy sie śmiali a tylko ty płakałeś.
Przeżyłeś swoje Zycie tak,
Ze jak odchodziłeś na tamten świat
Płakali wszyscy a ty tylko Się śmiałeś!

Gdyby miłość ścieżkę do nieba znalazła
I wspomnienia schody robiły
To bym po nich weszła
I bym cie sprowadziła z powrotem!
(Tam gdzie należysz, czyli do nas!!!)
Najpiękniejsze, co człowiek może pozostawić po sobie
To jest uśmiech na twarzy tych którzy o nim myślą!

Ja nie umarłem, ja tylko zmieniłem pomieszczenia
Ja żyję w was i przechadzam się przez wasze sny.
Z spokrewnionymi duszami jestem jak gwiazda,
W sumie tak blisko, a jednak tak daleko!

Nikt nie umiera
Kto pozostaje
W naszej pamięci!

W wiecznej miłości
I podzięce!

Strata taka nagła i ogromna,
Boleść taka wielka,
Serce takie złamane!

Na zawsze pozostaniesz w naszych serduszkach!

Żyjemy dla tych co odeszli <*>

Jest kwiat, co sie otwiera pośród nocy cienia
I patrzy na księżyc i mile tchnie wonie
Jest serce, co się kryje w zakrwawionym łonie
W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie
A w dzień cichutko ukrywa głębokie cierpienie.

Nie zapomnę CIĘ do końca moich dni!