Rafał Próchniak

"... Małymi krokami przeciw życia
Oddala się.
Nie wiesz dokładnie kiedy,
i nie wiesz gdzie.
Prowadzisz swój monolog,
Podparty łzami.
Jesteś gdzieś
Daleko myślami.

Odchodzi osoba,
Którą bardzo kocha Twoje serce
Odchodzi osoba,
Której nie zobaczysz nigdy więcej.
W swej bezradności pragniesz walczyć z przeznaczeniem,
Jednak wiesz, że od Ciebie ono silniejsze jest.
Odchodzi osoba,
Której nigdy więcej nie zobaczysz.
Odchodzi osoba,
Którą już na zawsze wiesz, że tracisz.
Pomimo buntu swego musisz z losem się pogodzić,
Gdyż płomień zgasnął, ktoś bliski odchodzi.

Jak w niemym, starym filmie.
Przenika gdzieś,
Persona, którą kochasz,
I która jest związana z Twoim życiem.
Nie zapomniana była, jest
I będzie kochana ..."

Może widzisz nasze świece
Płonące nocą?
Światła miłości, wysyłane Tobie
Promieniujące jasnym blaskiem

Dziecinko - pamiętamy
Chociaż giniesz we mgle przed naszym wzrokiem
Czcimy wspomnieniami
Zapalając świece w nocy

Poprzez wielki niebieski marmur
Wirujący w przestrzeni
Może widzisz płonące światła
Z tego naszego ziemskiego miejsca?

Och, Aniołki - odeszły przed nami
Nauczywszy nas nieskończonej miłości
Tej nocy świat zapali świece
Może dostrzeżesz Je z wysokości ?

Dzisiejszej nocy świat zapłonie miłością
Tych, co poznali bezmiar żalu
Więc pamiętając dni minione
Zapalmy światło dla przyszłości

Nie zapomnimy,
I co roku gdy noc grudniowa nastanie
Na Ziemi zapalimy świece
Naszej-wciąż żywej-pamięci przesłanie...
Dzisiaj zapalisz małą białą świeczkę
Wypowiesz na głos dziecka swego imię.
Fatalny dzień przeznaczenia zmienił życie Twoje.
Święta już nigdy nie będą te same...
Strasznie za Tobą tęsknię synku!

[*]