Przemysław Andrzej Błoński

Śmierć stawia nas w obliczu bezsilności,
która nas obezwładnia i zabiera w nieznane.
A kiedy pojawia się kradnąc ukochaną osobę,
przeszywa serce bólem i odznacza w nim swoje piętno,
które przypomina nam stale jacy jesteśmy wobec niej bezsilni.
Najjaśniejszy promyczek na dziś (*)(*)(*)(*)(*).

Swiatelko Pamieci synku

(*)

,,Któregoś dnia wzniosę się wysoko,
wzbiję się tak lekko, płynnie ku obłokom,
nie dosięgnie mnie Twój krzyk,
płacz,
całe zło ziemi,
ja będę wysoko, w podmuchach nicości,
tam będę między swoimi...
Nie płacz, ja wrócę,
nie będę Ikarem,
moje marzenia nie stopią się w słońcu,
spotkamy się jeszcze,
za sklepieniem tęczy,
przecież obiecałam !
tam, na świata końcu... "
Światełko pamięci na dziś
(*)(*)(*)(*)(*).

Biegnę w stronę światła
to błyszczą twe oczy
choć pamięć osłabła
widok przeuroczy.

Przypomnieć nie sposób
słów wypowiedzianych
ale ten błysk w oczach
pięknych i kochanych.

Pozwoli na odległość
rozbudzić marzenia
o czymś, co minęło ...
i wrócą wspomnienia.
Pamiętam…..

Światełko Pamięci Przemku
((*)) ((*)) ((*)) ((*))

(*)

Chciałam Ci powiedzieć tak wiele
Ale jesteś daleko nie sięgnę.
Twych myśli rozwianych
Przez wiatr i burzę potarganych
Nie widzę wyrazu oczu Twych
Pięknych. Smutnych. Rozmarzonych
Przekazuję Ci jednak coś ważnego
Musisz to zapamiętać na zawsze
Przesyłam Ci myśli słoneczne
Wietrzykiem cieplutkim
Od morza pachnące
By zawsze Cię ogrzewały
Jak gorące promienie słońca
Gdy chmury czarne
Zasłonią Twoje niebo
Przegoń je podmuchem wietrzyka
Silniejszym od tamtego
Nie pozwól by ciemność
Błękit zasłaniała i nieba
Cudnego widzieć nie pozwalała
Łap Słonka promyki z moimi
Dla Ciebie ciepłymi słowami
Sięgaj po nie ilekroć potrzebujesz
A natychmiast obecność moją poczujesz
Śpij słodko Aniołku.