Przemek Gerent

ŚWIAETŁKO DO SMAEGO NIEBA DLA CIEBIE ANIOŁKU KOCHANY

ŚWIAETŁKO DO SMAEGO NIEBA DLA CIEBIE ANIOŁKU KOCHANY

ŚWIAETŁKO DO SMAEGO NIEBA DLA CIEBIE ANIOŁKU KOCHANY

ŚWIAETŁKO DO SMAEGO NIEBA DLA CIEBIE ANIOŁKU KOCHANY

My nie umrzemy nigdy[...]
Umiera tylko czas[...]
Przeklęty czas
Kiedy kochamy stajemy się nieśmiertelni i niezniszczalni
Jak bicie serca...
Jak deszcz...
Lub wiatr....

Anielskie chóry

Anielskie śpiewają chóry
W gwiaździstym błękitów morzu,
Wśród nocnej ciszy, przy łożu
Sennej natury.

śpiewają tej biednej ziemi,
Co wiecznie w świeżej żałobie
Jak matka płacze na grobie
Za dziećmi swymi.

śpiewają ludziom, co dyszą
W codziennym a krwawym trudzie,
Lecz biedni, zmęczeni ludzie
Pieśni nie słyszą.

I tylko ci, którzy toną
W wielkiej miłości pragnieniu,
Ci słyszą w serc swoich drżeniu
Tę pieśń natchnioną!

Adam Asnyk

PATRZĘ NA PŁOMIEŃ TLĄCY SIĘ W ZNICZU

SMUTEK I ŻAL SIĘ WE MNIE BUDZI

SPOGLĄDAM W NIEBO I ZADAJĘ PYTANIE:

DLACZEGO BOŻE ZABIERASZ DOBRYCH LUDZI???

ZABIERASZ TYCH CO MAJĄ SERCA SZLACHETNE A CI BEZ NIEGO PO ZIEMI STĄPAJĄ

DLACZEGO ŚMIERĆ MUSI ZABIERAĆ TYCH.....

KTÓRZY TAK BARDZO SIĘ KOCHAJĄ........

autor:Jan Kochanowski
tytuł:Tren I

"Wszytki płacze, wszytki łzy Heraklitowe
I lamenty, i skargi Symonidowe,
Wszytki troski na świecie, wszytki wzdychania
I żale, i frasunki, i rąk łamania,
Wszytki a wszytki za raz w dom się mój noście,
A mnie płakać mej wdzięcznej dziewki pomożcie,
Z którą mię niepobożna śmierć rozdzieliła
I wszytkich moich pociech nagle zbawiła.
tak więc smok, upatrzywszy gniazdo kryjome,
Słowiczki liche zbiera, a swe łakome
Gardło pasie; tymczasem matka szczebiece
Uboga, a na zbójcę coraz się miece,
"Prózno płakać" - podobno drudzy rzeczecie.
Coż, prze Bóg żywy, nie jest prózno na świeci?
Wszytko prózno! Macamy, gdzie kiękcej w rzeczy,
A ono wszędy ciśnie! Błąd - wiek człowieczy!
Nie wiem, co lżej: czy w smutku jawnie żałować,
Czyli się z przyrodzeniem gwałtem mocować?"