Piotruś Przygodzki

Twego powrotu czekam na próżno.
Twe serce zimne, nie bije wcale,
ile bym dała by biło dalej.
Kolory świata przechodzą w jesień,
a ja samotna chodzę po lesie.
Lecz las to ludzi obcych, dalekich,
co patrzą na nas słabych, kalekich.
Kalectwem moim na całe życie,
będzie żałoba po małym bycie.
Które zjawiło się niespodzianie
i nastawiona na jego trwanie
nie będę nigdy z tym pogodzona
że go tu nie ma w moich ramionach
Po mej Iskierce pustka została
Gdzie teraz jesteś Iskierko mała

Pamiętam Skarbie...

Zamknięte oczy, uśmiech na twarzy
Tak jakby właśnie się rozmarzył
A On już odszedł, już daleko
Tam gdzie się tęcza styka z rzeką
A On już w domu, już u Pana
Radośnie śpiewa każdego rana
A On już sobie z Panem wędruje
nic go nie boli, nie popłakuje
Już jest szczęśliwy, już jest radosny
Jak promień, szelest, jak oddech wiosny.

KCBM ....

Niewiele tak czasu nam było dane,
zaledwie kilka tygodni.
To jakby nuty raz tylko zagrane,
fragmentu Twojej melodii.

Lecz ja nauczyłam się ich na pamięć
i będę po cichu nucić,
czasami tylko mój głos się załamie
bo wiem ,że nie możesz wrócić.

Mój Aniołek Kochany.....
Rozumie ...co niezrozumiałe....
Jest...choc Go nie ma...
Anielskie Pieśni śpiewa....

Choć Byłeś...pustka krzyczy...
Czas co stanął....dni liczy....
Żyję dalej...a umieram....
Uśmiechem Twym ...swe łzy ocieram....

Kocham Cię Skarbie.....

Dali nam Was aniołowie tylko na chwilę...

Jasne światełko zapalam