Piotruś Aleksandrowicz

(*)(*)(*)(*)(*)

Rzeczywistość wydaje się snem.. a jedyną nadzieję daje wiara w to, że to wszystko ma jakiś sens..

Rocznicowe światełko pamięci.

(*) ROCZNICOWE,WIECZNE ŚWIATEŁKA PAMIĘCI - PIOTRUSIU (*)

...Minuty bez Ciebie to godziny,
Godziny bez Ciebie to dnie,
A dni bez Ciebie to wieki....
[*]

(*) ŚWIATEŁKA WIECZNEJ PAMIĘCI (*)

1. Chciałabym, by moje dziecko nie umarło. Chciałabym je mieć z powrotem.

2.
Chciałbym, byś się nie bał wymawiając imię mojego dziecka. Moje dziecko
istniało i było dla mnie bardzo ważne. Potrzebuję usłyszeć, że było ono
ważne także dla Ciebie.

3. Jeśli płaczę lub reaguję
emocjonalnie, gdy mówisz o moim dziecku chciałabym, byś wiedział, że to
nie dlatego, że mnie ranisz. Czuję wówczas, że pamiętasz; czuję twoją
troskę! Śmierć mojego dziecka jest przyczyną moich łez. Rozmawiasz ze
mną o moim dziecku, pozwoliłeś mi podzielić się smutkiem. Dziękuję Ci za
to

4. Chciałbym, byś nie „zabijał” ponownie mego dziecka usuwając jego zdjęcia, rysunki, pamiątki ze swojego domu.

5.
Bycie rodzicem w żałobie nie jest zaraźliwe, więc chciałbym byś mnie
nie unikał. Potrzebuję Cię teraz bardziej niż kiedykolwiek.

6.
Potrzebuje urozmaicenia, chcę usłyszeć co u Ciebie, lecz chcę, byś
także słuchał mnie. Mogę być smutna. Mogę płakać, lecz chciałabym, byś
pozwolił mi mówić o moim dziecku; to mój ulubiony temat.

7.
Wiem, że często o mnie myślisz i się modlisz. Wiem, że śmierć mojego
dziecka boli Cię także. Chciałabym o tym wiedzieć: powiedz mi to przez
telefon, napisz list lub uściśnij mnie.

8. Chciałbym
żebyś nie oczekiwał, że moja żałoba skończy się wraz z upływem sześciu
miesięcy. Pierwsze miesiące są dla mnie szczególnie traumatyczne;
chciałbym jednak być zrozumiał, że mój żal nie będzie mieć końca. Będę
cierpiała z powodu śmierci mojego dziecka aż do ostatniego dnia mego
życia.

9. Naprawdę staram się „zaleczyć”, chciałabym
jednak byś zrozumiał, że nigdy nie będę w pełniwyleczona. Zawsze będę
tęskniła za moim dzieckiem i będę pełna żalu, że już nie żyje.

10.
Chciałabym byś nie oczekiwał ode mnie „NIE MYŚLENIA O TYM” lub „BYCIA
SZCZĘŚLIWĄ”. Nie sprostam żadnemu z tych oczekiwań przez długi czas.

11.
Nie chciałabym traktował mnie jak „OBIEKT LITOŚCI”, chciałabym jednak
byś pozwolił mi na smutek. Zanim się „wyleczę” to musi boleć.

12.
Chciałabym byś zrozumiał, że moje życie roztrzaskało się w drobny mak.
Wiem, że to przygnębiające być blisko mnie, gdy tak czuję. Proszę bądź
cierpliwy w stosunku do mnie, tak jak i ja jestem.

13.
Gdy mówię „U mnie w porządku”, chciałabym, byś zrozumiał, że „NIE JEST
MI DOBRZE”, a każdy dzień to zmaganie się ze śmiercią mojego dziecka.

14. Chciałabym byś wiedział, że wszystkie moje reakcje
związane z żałobą są normalne. Możesz spodziewać się depresji, złości,
wszechogarniającego poczucia beznadziejności i smutku. Proszę więc,
wybacz mi, że czasem jestem cicha i wycofana, innym zaś razem irytuję
się i zachowuje ekscentrycznie.

15. Twoja rada by „żyć
dzień za dniem” i tak odmierzać czas jest doskonała. Jednak obecnie,
dzień to zbyt dużo i zbyt szybko dla mnie. Chciałabym wiedzieć, że daję
sobie radę z godzina po godzinie.

16. Zaproponuj od
czasu do czasu pojechać ze mną na cmentarz, zapalić lampkę, pomilczeć
chwilę. Nie za często, tylko czasami. Daj mi znać że pamiętasz.

17.
Nie mów: jesteś młoda, będziesz miała kolejne dzieci. Być może będzie
dane mi się cieszyć jeszcze nie jednym dzieckiem, najpierw jednak muszę
opłakać to, które odeszło. I żadne inne dziecko mi go nie zastąpi.

18. Najważniejsze: Wspomnij czasem o mim dziecku. Nie udawaj, że nie istniało. Słowa mniej bolą niż uporczywe milczenie.

Miałbyś 20 lat synku a jeszcze te święta ... pamiętam i bardzo tęsknie

JAŚNIUTKIE ŚWIATEŁKO PAMIĘCI ZAPALAM CI ANIOŁKU ((*)).