Piotr Górny

Najjaśniejsze rocznicowe światełko do Nieba. Spoczywaj w pokoju Piotrze *<*><*><*>*

Może za głęboki jest ten staw, w którym ja
Może za duża uczuć rzeka, dla tak małego człowieka
Czym zasłużyłam sobie Panie, na tą niepewność, na to czekanie?
Czym wypełnić mam ten czas, tej pustki mojej gmach?
Jak mam prosić, jak mam wzywać, by zobaczyć Twoją litość?
Nie umiem już słuchać, wierzyć i żyć, jak mam bez tego Być?
Jak żyć, by przeczuć, odnaleźć, zrozumieć, umieć zaprzeczyć?

Ty wiesz gdzie prawda leży, poznam ją, gdy uwierzę?
Ja u podstaw Twojej wieży, jak ustrzelony ptak, nie umiem wstać
Podasz rękę mi, gdy zapukam do Twych drzwi, podasz mi?
Czy odejdziesz, tak jak inni, co kiedyś też byli przy mnie...
Byli i odeszli, nie byłam dobra Panie, nie byłam, miałam ich za nic
Ty sie litujesz nad grzesznikami, co nie wierzyli, nie znali granic
Chcieli, a nie umieli, jestem jak oni Panie, jak inni skazani
Usłysz wiec moje wołanie, usłysz mnie...

Nie śmierć rozdziela ludzi, lecz brak miłości.!!!
[*][*][*]

[']

Spoczywaj w pokoju, a pamięć o Tobie niech zawsze będzie żywa.
Światełko rocznicowe dla Ciebie.

(*)

Dłoniom daleko,
sercu zawsze blisko.

Odchodząc - nie wie się, że się odchodzi -
Nie na serio Drzwi za sobą przymykamy -
Los - tymczasem - zatrzaskuje rygle -
Bezpowrotnie - za naszymi plecami - [*][*][*][*][*][*]