jest miłośc
bez granic
bez słów
gdy tuli się cienie do serca
by ukoic tęśknotę i ból
jest synku wielka miłóśc
DO CIEBIE
a brak szczęścia
a przecież nie potrzebne mi
cuda świata
TYLKO TY SYNKU KOCHANY
choc na chwilę
by przytulic zobaczyc usłyszec
by sercu było lżej


இڿڰۣ
``இڿڰۣ```NA
இڿڰۣ இڿڰۣ``ZAWSZE
``` இڿڰۣ இڿڰۣ```W
``இڿڰۣ இڿڰۣ``MOIM
````இڿڰۣ இڿڰۣ`SERCU

jest miłośc
bez granic
bez słów
gdy tuli się cienie do serca
by ukoic tęśknotę i ból
jest synku wielka miłóśc
DO CIEBIE
a brak szczęścia
a przecież nie potrzebne mi
cuda świata
TYLKO TY SYNKU KOCHANY
choc na chwilę
by przytulic zobaczyc usłyszec
by sercu było lżej


இڿڰۣ
``இڿڰۣ```NA
இڿڰۣ இڿڰۣ``ZAWSZE
``` இڿڰۣ இڿڰۣ```W
``இڿڰۣ இڿڰۣ``MOIM
````இڿڰۣ இڿڰۣ`SERCU

jest miłośc
bez granic
bez słów
gdy tuli się cienie do serca
by ukoic tęśknotę i ból
jest synku wielka miłóśc
DO CIEBIE
a brak szczęścia
a przecież nie potrzebne mi
cuda świata
TYLKO TY SYNKU KOCHANY
choc na chwilę
by przytulic zobaczyc usłyszec
by sercu było lżej


இڿڰۣ
``இڿڰۣ```NA
இڿڰۣ இڿڰۣ``ZAWSZE
``` இڿڰۣ இڿڰۣ```W
``இڿڰۣ இڿڰۣ``MOIM
````இڿڰۣ இڿڰۣ`SERCU

jest miłośc
bez granic
bez słów
gdy tuli się cienie do serca
by ukoic tęśknotę i ból
jest synku wielka miłóśc
DO CIEBIE
a brak szczęścia
a przecież nie potrzebne mi
cuda świata
TYLKO TY SYNKU KOCHANY
choc na chwilę
by przytulic zobaczyc usłyszec
by sercu było lżej


இڿڰۣ
``இڿڰۣ```NA
இڿڰۣ இڿڰۣ``ZAWSZE
``` இڿڰۣ இڿڰۣ```W
``இڿڰۣ இڿڰۣ``MOIM
````இڿڰۣ இڿڰۣ`SERCU

jest miłośc
bez granic
bez słów
gdy tuli się cienie do serca
by ukoic tęśknotę i ból
jest synku wielka miłóśc
DO CIEBIE
a brak szczęścia
a przecież nie potrzebne mi
cuda świata
TYLKO TY SYNKU KOCHANY
choc na chwilę
by przytulic zobaczyc usłyszec
by sercu było lżej


இڿڰۣ
``இڿڰۣ```NA
இڿڰۣ இڿڰۣ``ZAWSZE
``` இڿڰۣ இڿڰۣ```W
``இڿڰۣ இڿڰۣ``MOIM
````இڿڰۣ இڿڰۣ`SERCU

jest miłośc
bez granic
bez słów
gdy tuli się cienie do serca
by ukoic tęśknotę i ból
jest synku wielka miłóśc
DO CIEBIE
a brak szczęścia
a przecież nie potrzebne mi
cuda świata
TYLKO TY SYNKU KOCHANY
choc na chwilę
by przytulic zobaczyc usłyszec
by sercu było lżej


இڿڰۣ
``இڿڰۣ```NA
இڿڰۣ இڿڰۣ``ZAWSZE
``` இڿڰۣ இڿڰۣ```W
``இڿڰۣ இڿڰۣ``MOIM
````இڿڰۣ இڿڰۣ`SERCU

Już północ - cień ponury pół świata okrywa,
A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,
Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,
Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.

A choć znużone ciało we śnie odpoczywa,
To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,
Goni za marą, której szczęściu niedostaje,
A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.

Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia
I spogląda na księżyc i miłe tchnie wonie,
Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia.

Jest serce, co się kryjąc w zakrwawionym łonie,
W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,
A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia.

Już północ - cień ponury pół świata okrywa,
A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,
Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,
Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.

A choć znużone ciało we śnie odpoczywa,
To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,
Goni za marą, której szczęściu niedostaje,
A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.

Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia
I spogląda na księżyc i miłe tchnie wonie,
Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia.

Jest serce, co się kryjąc w zakrwawionym łonie,
W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,
A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia.

Już północ - cień ponury pół świata okrywa,
A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,
Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,
Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.

A choć znużone ciało we śnie odpoczywa,
To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,
Goni za marą, której szczęściu niedostaje,
A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.

Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia
I spogląda na księżyc i miłe tchnie wonie,
Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia.

Jest serce, co się kryjąc w zakrwawionym łonie,
W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,
A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia.

Już północ - cień ponury pół świata okrywa,
A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,
Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,
Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.

A choć znużone ciało we śnie odpoczywa,
To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,
Goni za marą, której szczęściu niedostaje,
A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.

Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia
I spogląda na księżyc i miłe tchnie wonie,
Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia.

Jest serce, co się kryjąc w zakrwawionym łonie,
W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,
A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia.