jest miłość
bez granic bez słów
gdy tuli się cienie do serca
by ukoić tęsknotę i ból
jest wielka miłość
a brak szczęścia
bądż synku dzieckiem światłości
ciszą w milczeniu
łzą we wzruszeniu
lekarstwem co ból złagodzi
daj nam synku nadzieję
nadzieję na spotkanie
KOCHAM CIĘ SYNKU

(_)(_)
[ ][ ]

SZCZĘŚCIA W NIEBIE

Cytat z Kamilka wiersza pt."Wszystko, co mówisz" promyczek słońca dla Ciebie
"... Czas jest mętny, widzisz tylko powierzchnię I jeśli powiem Ci prawdę możesz w nią nie uwierzyć..."

----------------/----/
--------____/----/_/_
-------/___--______/
-------_/----/-_-_/
---------/----//
--------/----//
------/___//
------___/

Gdyby tak łzy oddawały ludziom życie,
Gdyby tak łzy cofały czas,
To na pewno żylibyśmy w zachwycie,
Byłbyś ciągle wśród nas…

Jednak nie jest tak, jak my chcemy,
Ty uśmiechasz się do nas na zdjęciach,
A my tu bez Ciebie żyjemy,
Ty trzymasz nas w opieki objęciach…

Lecz wierzymy, że się kiedyś spotkamy.
Tam na górze, na końcu naszej drogi.
Na zawsze wszyscy razem zamieszkamy
I nie będziemy czuć już trwogi…

.........................)
..................... ..(,)
..........).........._'!/'_
.........(,).........(""""")
......._'!/'_.•°*”~?.•°*”~?
.......(""""")
.•°*”~?.•°*”~?.

Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole

Zapach ognia wiatr rozsyła.
Smutne łzy w oku przysyła. Stojąc na cmentarzu.
Kobieta siedzi. Przed nagrobkiem zmarłego.
Kto wie, czy to córka,
czy to miejsce pochówku jej ukochanego.
Siedzi samotna z oczami zaszklonymi.
Upamiętniając czasy, wspomnieniami tak pięknymi.
Pośród tłumów, którzy nie baczą na nią.
Idą dalej grobów szukając.
Zapala znicz, na ławkę siada.
Wzrok wpatrzony w grób, łza jej z policzka spada.
Widać, nie umie się pogodzić z losem.
Jak śmierć przyszła i zabrała jej bliskiego jednym ciosem.
Widać, ze swoim zmarłym rozmawia.
Widać kwiaty na nagrobku co chwilę przestawia.
Siedzi samiutka skulona, malutka.
Obok niej siateczki ze zniczami.
Stoi i wypatruje człowieka swymi oczami.
Wie, że już go nigdy tutaj nie zobaczy.
Siedzi na ławeczce pogrążona w rozpaczy.
Gdy wszyscy gonią, jej w miejscu stanął czas.
Każdy kiedyś umrze, każdy z nas.
Pozostanie nadzieja. Być może, gdzieś tam
zobaczymy się znowu za parę lat.