Promyczek dla Pana i moja pamięć w modlitwie...minęły Święta...to bardzo trudny czas...nie lubię tego Czasu... nie lubię życzeń...dla Nas wszystkich, którzy pozostali skazani na tęsknotę i nieustający żal... żal, że tak się stało...że musimy się zmagać do końca Naszych dni z emocjami, łzami...rozdarciem wewnętrznym...to czujemy... czy ktoś to rozumie... kto tego nie przeżył? tak łatwo jest kogoś oceniać...podziwiam Pana żonę...PODZIWIAM I WSPIERAM W MODLITWIE nie tylko o pokój pokój Pana Duszy, ale o dar pokory i zrozumienia dla bliskich...synka, rodziców...wszystkich, którzy tęsknią...bardzo tęsknią...

Panie Pawle, cieplutki promyczek dla Pana w ten zimowy niedzielny poranek. Proszę nie zapominać o swoich bliskich i otaczać ich opieką . Oni tak bardzo tęsknią...Dlaczego nikt na Świecie nie odnalazł lekarstwa na tęsknotę ? Ona tak bardzo boli ...jest wszechobecna ...Rodzinę ciepło tulę do serca...

Panie Pawle, Promyczek dla Pana i moja pamięć w modlitwie....

Promyczek dla Pana do samego Nieba... Proszę, ześlij na Swoich Bliskich choć parę radosnych chwil , aby pokrzepić ich strapione serca...

Panie Pawle promyczek i moja modlitwa dla Pana. Proszę wspierać żonę każdego dnia.... te ataki na Nią....to takie przykre....

Panie Pawle promyczek dla Pana....i moja pamięć w modlitwie...

Promyczek dla Pana i moja pamięć w modlitwie. Wczorajszy dzień, jakże smutny i przygnębiający. Nie wiem , który ból był silniejszy i moja prośba niech minie... Ukojenie dał sen, piękny choć do końca nie zrozumiany. Byłam w dalekiej podróży nie miałam już sił aby iść przed siebie, kolano bolało, lecz coś mnie kierowało do przodu ,jakaś dziwna siła. Ciągłe zakręty i brak obrazu jaki mnie czeka tuż za rogiem? I nagle stanęłam przed schodami, takich w życiu nie widziałam, białe o różnych stopniach, mniejszych lub większych i brama na szczycie z tak olbrzymimi drzwiami, jakich żaden z architektów nie mógłby zaprojektować, po prostu bezkresne. I ja wspinająca się po nich do góry. Moja mozolna droga wydawała się bez końca ,mijały mnie różne osoby,a wśród Nich Wy z Epitafium. W pewnym momencie postacie jakby ze złotej plazmy, różnej wielkości zbliżyły się do mnie i pomogły mi wejść. Szok, piękna lśniąca sala, a w niej tańczące Anioły, różnej wielkości i ta muzyka...niby śpiew niby szum...brak słów.Zaczęłam płakać i pytać jak długo i ile mam wylać łez? Usłyszałam z oddali, gdy ostatnia twoja łza zamieni się w pierwszy paciorek Różańca, zrozumiesz...Obudziły mnie dzwony, ich potężny donośny ton...i rzeczywistość to był tylko sen. Teraz wiem, że moja modlitwa wypominkowa za Wasze Duszyczki podziałała...

Panie Pawle, promyczek dla Ciebie do samego Nieba. Jest ból, który pochłania ciało, ale gdy weźmiesz kroplówkę lub zastrzyk przechodzi, zapominamy o nim. Jest ból zranionego serca, gdy Dusza woła z prośbą o pomoc, niestety żaden medykament nie pomoże, zostaje nam wtedy modlitwa. Ją właśnie w tym tak bardzo szczególnym dniu ofiaruję dla Ciebie i wszystkich, którzy oczekują jej, aby cieszyć się życiem wiecznym.

Ku Pamieci

Promyczek dla Ciebie i moja pamięć w październikowej modlitwie różańcowej ... Ten dzień, smutny dzień, każdego roku będzie przypominał nam o tym,iż był Ktoś , tak bardzo bliski sercu. Boleść i żal będą Nam towarzyszyć już zawsze, ale wiara w Zmartwychwstanie i Życie Wieczne daje siłę i nadzieję na spotkanie z Naszymi Ukochanymi w Niebie ... Choć nie mogę Cię zobaczyć , jednak czuję Twoją Anielską obecność, każdego dnia... Znów przyjdzie Nowy Piękny Radosny Dzień Będziemy razem i Ja i Ty...