NADIA HELDT

[*]

[*]

Jest taki dzień w roku...
Kiedy refleksja w serce się wkrada,
deszczowy zazwyczaj i zimny...
dzień...1-ego listopada.

To taki czas zadumy,
modlitwy nad zmarłych duszami.
Choć ICH już nie ma wśród nas...
kochamy nadal, więc pamiętamy.

Patrzę na płomień tlący się w zniczu.
Smutek i żal się we mnie budzi.
Spoglądam w niebo i zadaję pytanie:
„Dlaczego Boże, zabierasz dobrych ludzi?”

Zabierasz tych, co mają serca szlachetne.
A ci bez niego po ziemi stąpają.
Dlaczego śmierć musi rozdzielać tych...
którzy tak bardzo się kochają.

Kiedy już opuszczam bramy cmentarza...
zmarłe dusze żegnam powoli...
Nie proszę Boga o życie, ale mam nadzieję...
że za rok tu przyjść mi pozwoli...kocham cie coreczko

Siedzi Aniołek na chmurce niebieskiej
I śle do Matki swe wielkie serce
Śle pocałunki i uśmiechów kilka
Śle buziak duży – przecież to chwilka

Przychodzi w nocy, gdy sen jest spokojny
Przychodzi do Mamy – wtedy jest wolny
Razem się tulą i spacerują
Razem się bawią i razem malują
Razem w sklepiku zabawki kupują
Lub nad Bałtykiem bursztyny znajdują

Lecz sen kiedyś minie i Mama zostanie
Anioł odleci. „Nie odchodź Kochanie!!!
Zostań tu ze mną, bym zawsze wiedziała
Że nigdy Tobie już krzywda nie będzie się działa”

Ja Mamo wrócę – w Twój sen radosny
Wrócę nim przyjdzie pierwszy dzień wiosny
Wrócę i znów razem będziemy
Robić te rzeczy o których tylko my wiemy

"...żal nasz bezmierny, cichą łzą się sączy, ucichnie wtedy, kiedy Bóg nas złączy.."

Nadusiu najjaśniejsze światełka na cały dzionek i na dobrą zabawę w aniołkowie((**))((**))((**))

"Ty nasz aniołeczku jesteś już w niebie, Ty nie przyjedziesz do nas, my pójdziemy do Ciebie ... "