„Prośba”

Proszę, nie płaczcie po mnie
Jest mi dobrze...
Jestem w wiatru powiewie
Co muska wasze włosy
Pieszczocie skrzydeł ptaków na niebie
I w ich śpiewie na trzy głosy

Nie płaczcie po mnie
Jestem w polnych kwiatach
I wśród wydm złocistych
W morza poszumie i sercach waszych
Serce moje zawsze bije

Nie płaczcie po mnie
Bo bolą łzy wasze
Dusza moja o ulgę prosi
W uśmiechu osób kochanych

Każdym słońca promieniem was całuję
A deszczem zmywam łzy
Patrzę na was i jestem w oczach waszych
Z miłością, której nic nie zmieni

Ucieszy mnie modlitwa cicha
Czy to wśród łanów zbóż
Czy w kościółku małym
Bądźcie spokojni, jest mi dobrze
I jestem zawsze z wami.
(*)

Pierwszy taki październik...
Pierwszy zdaje się być ostatnim, bo jest bez Ciebie.
Często próbujemy zabić czas, a zapominamy, że czas zabija nas...


***
Monika, z Tobą odeszły anioły...

Oszukam czas,
ucieknę od tych wszystkich smutnych spraw...


***
Monika, z Tobą odeszły anioły...

Czy rozpoznasz mnie,
gdy spotkamy się w niebie?
Czy uścisnę Cię,
gdy spotkamy się w niebie?
Tak bardzo chcę odmienić się,
bym mogła iść,
iść tam, gdzie Ty,
hen,
do ..niebios.


***
Monika, z Tobą odeszły anioły...

..♥, jesteś tu?


***
Monika, z Tobą odeszły anioły...

Tak bardzo tęsknię za Tobą...
Tak bardzo smutno mi jest... ;(
Im więcej o Tobie myślę...
Tym więcej płynie łez...

Gdy na krawędzi ze swoją własną psychiką, gdy każda moja myśl staje się dziwną logiką, każdy krok staje się niezwykłą techniką, gdy świat staje się czymś innym niż pragnę, niż chcę,
nie chcę odejść, ale wiem, że ten dzień może być moim ostatnim dniem...

***
Monika, z Tobą odeszły anioły...

Jesteś bohaterką życiowych eseji,
w krainie rembertowskich epopei,
gdzie świat nie jest taki jak byśmy sobie tego chcieli, a każdy tydzień trwa od poniedziałku do niedzieli...

***
Monika, z Tobą odeszły anioły...

bardzo przykro :((