Michał Wojtkowski

czy tam gdzie jesteś jest tak pięknie jak w słoneczny jesienny dzień?

Nie stój nad mym grobem i nie roń łez.
Nie ma mnie tam; nie zasnąłem też.

Jestem tysiącem wiatrów dmiących.
Jestem diamentowym błyskiem na śniegu lśniącym.
Jestem na skoszonym zbożu światłem promiennym.
Jestem przyjemnym deszczem jesiennym.

Kiedy tyś w porannej ciszy zbudzony
Jestem ruchem - szybkim, wznoszonym,
Ptaków cichych w locie krążących
Jestem łagodnym gwiazd blaskiem nocnym.

Nie stój nad mym grobem i nie roń łez.
Nie ma mnie tam; nie zasnąłem też.
Nie stój nad mym grobem i nie płacz na darmo.
Nie ma mnie tam. Ja nie umarłem.

Niewidzialna dłoń
Ochroni mnie
Od złego w czarny dzień
Niewidzialna dłoń
Osłoni mnie
To jedno zawsze wiem

W białe kwiaty wtulam twarz
Gra muzyka z tamtych lat
I znów słyszę głos
Siedem mostów siedem ran
Tak po prostu staniesz tam
I strach zostawi mnie

"Albowiem życie Twoich wiernych,
o Panie, zmienia się, ale się nie kończy..."
((.....................)
((....................(,)
((...................[__]
((...................[__]
((...................[__]
((..................(____)
((_,»*—**—*«,_)) ((_,»*—**—*«,_))

”Kiedy tęsknię zamykam powieki i jesteś,
tak dobrze jest czuć twoje serce gdy we mnie jak ptak zrywa się
Kiedy tęsknię wyciągam do ciebie bezwiednie
bezradne jak noc moje ręce…dosięgnąć chcą twoich rąk
Kilometry głuchych słów między nami
w słuchawce głos pogubił kolor twych ust
Lecz choć dzisiaj tak daleko nam do siebie wiem jedno, na pewno, zobaczę cię znów!
Kiedy tęsknię zamykam powieki i jesteś
tak bardzo chcę być blisko ciebie, aż znów w sercu cud staje się
Idę dokąd mnie moja gwiazda prowadzi
w zimną noc ogrzewa mnie promyk twój
I choć dzisiaj tak daleko nam do siebie wiem jedno, na pewno, zobaczę cię znów!
Kiedy tęsknię wyciągam do ciebie bezwiednie bezradne jak noc moje ręce
dosięgnąć chcą twoich rąk
Kiedy tęsknię zamykam powieki i jesteś
tak dobrze jest czuć twoje serce, gdy we mnie jak ptak zrywa się…
Kiedy tęsknię...”

Dobranoc mówisz przed snem,
Szczęśliwej życzysz Mi nocy,
Zasypiasz z myślą,
By wstać nowym dniem,
Spoglądając na Świat uroczy.

Ale jeżeli nie wstanę?
A gdy Mój czas się "skończył”?
I nie zobaczę już wschodu Słońca,
Ani rodziny i przyjaciół płaczących,
I nie dane Mi będzie powiedzieć,
"Żegnajcie moi kochani".

Nie będę mógł się pożegnać,
Znienacka Wam odebrany,
To powiedz mojej rodzinie,
Że kochałem w każdej godzinie,
Niech zatrzymają uśmiech na twarzy,
Niech żyją chwilą,- co marzy,

Przekażcie też moim znajomym,- proszę,
Że bardzo ich lubiłem,
Niektórych kochałem,
Innych ceniłem,
Byli i tacy,
Na których Mi zależało,
Dla których serce,
Szybciej pukało.

Ale los sprawił,
Że wiadomość nie dotarła,
Mój głos już nie mógł,
Wydobyć się z gardła.

I gdy w piach,
Już się zamienię,
I gdy pozostanie,
Tylko wspomnienie,
Nie rozpaczaj nad losem okrutnym,
Nie chcę byś chodził zmęczonym i smutnym.

Pamiętaj w tedy chwilę radości,
Imprezy, zabawy, a nie okropności,
Wspomnij czasem o dawnej miłości,
Która była w dawnej przeszłości.

Ja przeminąłem,
Bo martwy się stałem,
Do mrocznego Świata,
Zapukać musiałem,

I gdy zasnąć...
Nie mogłem!
Nie chciałem!
Kostusze rękę,
Podać musiałem.

[*]