Za oknem szaro, bardzo jesiennie, wicher przetkany deszczem jak łzami, a w duszy smutno, więc sięgam ręką do myśli ze wspomnieniami..

Nasze Dzieci ♥ nasza radość… nadzieja…
nasza miłość… bo tak właśnie mój Boże zawsze przecież było.
Więc cóż napisać innego choć tysiące myśli lata po głowie.
Skoro w tym wszystko zawarte wykute w kamieniu, złotem pociągnięte jeszcze świeże, jeszcze mocno czytelne, nie starte, mój Boże ani nie zatarte.
miłość…
ona nie ginie, ona pozostała lecz jak ją odzyskać, gdy Ci co ją dawali już u Ciebie mój Panie..

Dobranoc Matylduś...
do jutra Kochanie, do smutnego jutra...

ANIOŁECZKU nie potrafię przestać płakać…
Nie chcę już płakać, bo się boję,
Że Ci tym szkodzę…
Proszę pomóż mi…
Cały czas modlę się za Ciebie,
Mówię do Boga i do Ciebie na przemian…
Nie wiem co jeszcze robić mam…
Tak bardzo mi Ciebie brakuje…
Dlaczego nie ma Ciebie z nami???
Tak bardzo chciałabym Cię przytulić…
Dlaczego nie ma Ciebie tutaj???
Daj mi choć najmniejszy znak…
Bo to wszystko tak bardzo boli…
Nie potrafię w to wszystko nadal uwierzyć,
Mam wrażenie Jakbyś tylko gdzieś wyjechał na chwilę,
I czekam na telefon od Ciebie jak zwykle,
Aż opowiesz jak było…
Tak bardzo tęsknię…

.........(,)
......._\'\\!/\'
.......(\"\"\"\"\")
......******

niech to światełko
blaskiem
oświetli Ci
krainę cieni ANIOŁECZKU

**************************************
RENIULEK M.JARECZKA PYRSAKA

Pamiętam Kochanie... (*)

Matylduś,

słońcem byłaś,
z księżycem zasnęłaś,
gwiazdką ledwie błyskasz...

Dobranoc śliczna Królewno...

Pamiętam....

[*]

(*)

Zapach ognia wiatr rozsyła.
Smutne łzy w oku przysyła. Stoję na cmentarzu.
Kobieta siedzi. Przed nagrobkiem zmarłego.
Kto wie, czy to syn,
czy to miejsce pochówku jej ukochanego.
Siedzi samotna z oczami zaszklonymi.
Upamiętniając czasy, wspomnieniami tak pięknymi.
Pośród tłumów, którzy nie baczą na nią.
Idą dalej grobów szukając.
Zapala znicz, na ławkę siada.
Wzrok wpatrzony w grób, łza jej z policzka spada.
Widać, nie umie się pogodzić z losem.
Jak śmierć przyszła i zabrała jej bliskiego jednym ciosem.
Widać, ze swoim zmarłym rozmawia.
Widać kwiaty na nagrobku co chwilę przestawia.
Siedzi samiutka skulona, malutka.
Obok niej siateczki ze zniczami.
Stoi i wypatruje człowieka swymi oczami.
Wie, że już go nigdy tutaj nie zobaczy.
Siedzi na ławeczce pogrążona w rozpaczy.
Gdy wszyscy gonią, jej w miejscu stanął czas.
Każdy kiedyś umrze, każdy z nas.
Pozostanie nadzieja. Być może, gdzieś tam
zobaczymy się znowu za parę lat....


*ŚWIATEŁKO*PAMIĘCI*DLA*CIEBIE*MATUSIU*KOCHANA*