(*)

pokój jej duszy

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najpro?ciej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

Ks. Jan Twardowski

W rocznicę śmierci :
(*)(*)(*)

W rocznicę śmierci pokój jej duszy

``````
``````
```)``
``(*)`
``(*))`
``[^]`
``[^]`
``[^]`
``[^]`
`[<*>]`
```````
```````
Światło nadziei, które płonie
Ukoić może to rozstanie,
I wciąż splecione w bólu dłonie,
znów będą czekać na spotkanie…
`
``
```
````
zn. śp. Zuzanny W.
oraz bliska śp. z rodziny
HERMANOWICZ

``````
``````
```)``
``(*)`
``(*))`
``[^]`
``[^]`
``[^]`
``[^]`
`[<*>]`
```````
```````
Światło nadziei, które płonie
Ukoić może to rozstanie,
I wciąż splecione w bólu dłonie,
znów będą czekać na spotkanie…
`
``
```
````
zn. śp. Zuzanny W.
oraz bliska śp. z rodziny
HERMANOWICZ