ŚWIATEŁKO PAMIECI

Gdy cię spotykam nad studnią,
Gdzie niebo w wód śpi błękicie,
Pytam: \"Dlaczego nie widzę twych oczu,
Lecz jeno ich w wodzie odbicie?\"

Kiedy spotykam cię we śnie,
Który wykwita w noc z głuszy,
Pytam: \"Dlaczego cię nie ma na świecie,
Lecz żyjesz jedynie w mej duszy?...\"


Każdy szuka miejsca
w sercu innego człowieka,
choć nie wie, co na niego
w tym sercu czeka.
To dziwne, tak bardzo
potrzeba nam zrozumienia,
czasami słow pocieszenia,
czasem zwykłego milczenia.
Każdy chce znaleźć
przystań od życia znoju,
wśród zmartwień i burz,
cicha oazę spokoju.
Są ludzie ,co bólu naszego nie zrozumieją,
Dla nich
to dawno było
A DLA NAS WCIĄŻ DZISIAJ JEST
Nam potrzeba czasem
by ktoś utulił w rozpaczy,
jeśli ktoś raz, przeżył rozpacz
wie ile to znaczy.

ŚWIATEŁKA DO SAMEGO NIEBA

SERDECZNIE POZDRAWIAM TWOICH
NAJBLIŻSZYCH I DZIĘKUJĘ ZA SŁOWA OTUCHY,
WSPÓLNE MILCZENIE ZA OBECNOŚĆ IRENA

(*) ŚWIATEŁKA WIECZNEJ PAMIĘCI (*)

Kilka wspaniałych lat . Które tak ranią dziś
Że nawet słodki miód Gorycz ma.
Wciąż słucham Twoich plyt Gdy igły cichy zgrzyt
Budzi mój gorzki ból Budzi gniew spala mnie

To bez Ciebie brak mi natchnienia
Brak uśmiechu, powietrza i łez
To bez Ciebie mój świat wciąż umiera
Nie ma kwiatów, słońca i drzew.

Zdjęcia przeglądam dziś Dłońmi dotykam ich
I żywa Twoja twarz Śmieje się
Tęsknota burzy sen Bo Ciebie nie ma tu
W gwiazdach znalazłeś dom Gdzie sąsiadem ksieżyc jest

To bez Ciebie brak mi natchnienia
Brak uśmiechu, powietrza i łez
To bez Ciebie mój świat wciaż umiera
Nie ma kwiatów, słońca i drzew.

Wśród czterech pustych ścian
Zdartych już słucham płyt
gdy igły cichy zgrzyt Budzi mój gorzki ból budzi gniew spala mnie
______.?
______??
_____?__?
____?____?
___?__??__?
____?_??_?
______??_____
$$$$$$$$$$$$$$
$$$$(?`v´?)$$$$
_$$(?`(?)´?)$$
__$$(_.^._)$$
___$$$$$$$$
ŚWIATEŁKA DO NIEBA TAKIE NAJJAŚNIEJSZE Z OKAZJI DNIA DZIECKA
DLA CIEBIE MARCINIE

A BLISKICH SERDECZNIE POZDRAWIAM

____RUBINOWY PRZECIEK______

przemilczane dźwięczy w głowie
szep­tem zwodzi dziurawą po­duszkę
prze­puszcza zatęchłe po­wiet­rze
pom­pa ubogą tłoczy strużkę

niczym si­to, dziura­we prze­siąka
to co ucieka na zaw­sze stra­cone
dzień mdławy za­myka po­wieka
snem no­cy ukołysze zmęczo­ne

łka­nia echem od­bi­jane od ściany
żad­nej dro­gi ucie­czki nie widzą
w pro­mieniu słońca uderza­ny
szloch w mro­ku za­powie­dzią

księżyc tyl­ko pat­rzy z żalem
że nie umie udzielić po­mocy
sam za­nosi się płaczu ka­tarem
budząc po­ranek krop­la­mi ro­sy

upływają dni, miesiące i la­ta
a is­to­ta da­lej żałobę swą no­si
bo to była mon­strual­na stra­ta
o nic więcej Bo­ga nie pro­si…

)¯`-._
 )¯¯¯`-. ░\\
(  ઋ    ╲\\    \\/
 `›-   ░░░\\  ( ,\"ɔ   
(  ઋ ░░.-´.-▒-╯ ____MARCINKU____
 )____.-´.-▒.-╯
       (╱ 
Mo­je ser­ce wy­je z żalu


__ღ✿ღ___
¯¯¯¯¯¯ღ✿ღ¯¯

KOCHANIE ZAPALAM CI ŚWIATEŁKO W DNIU DNIA DZIECKA


__ღ✿ღ___
¯¯¯¯¯¯ღ✿ღ¯¯

♥ ♥ ♥ ♥ ♥