Marcelina Krzemińska

Marcelka, tak ciebie brak!

Marcyś, kolejne Święta bez Ciebie.. Z upływem czasu wcale nie jest łatwiej.. wciąż nam Ciebie brakuje.. Tęsknimy, Kochana..

Hymn o miłości
w wersji współczesnej

Gdybym mówił tak, że byłbym słuchany przez miliony
i był niezwykle popularny, i podziwiany, i miał wielkie wpływy,
a miłości bym nie miał, byłbym niczym.

I gdybym organizował spektakularne wydarzenia
i głośne akcje charytatywne,
lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.

Miłość jest konkretna, wyraża się w służbie bliźniemu,
w pomaganiu mu, pochyleniu się nad nim w miłosierdziu.
Miłość jest szczodra i hojna, ofiarowuje to, co najcenniejsze,
a nie to na czym zbywa.

Nie pyta o stan konta, o tytuły ani o stopnie naukowe, o kontakty.
Nie szuka prestiżu ani komplementów, nie lansuje siebie.
Nie ma względu na osoby ani wizerunek.
Miłość jest serdeczna, życzliwa i otwarta.
Nie kalkuluje, nie kombinuje, nie przelicza,
nie oczekuje odpłaty za dobro.

Miłość nie odwraca wzroku od cierpienia,
od prozaicznych, codziennych, prostych potrzeb.
Miłość to nie zaspokajanie zachcianek,
ani emocjonalne uniesienie, ani tani sentymentalizm.

Miłość wspiera, słucha, wybacza, podnosi na duchu.
Miłość daje szansę.
Miłość nikim nie pogardza, ale każdym się cieszy,
nikogo nie wyklucza, nie odwraca się plecami.
Miłość nie zależy od nastroju, ciśnienia krwi czy okoliczności.

Miłość trwa jako ta, która jest fundamentem wszystkiego
bo jest u początku wszystkiego,
u początku naszego życia i naszego świata.

Miłość jest także kresem, niczym północ na zegarze,
niczym ostatnia kartka w kalendarzu.
Jest pełnią, ostatecznym wymiarem ku któremu wszyscy zmierzamy
nawet jeśli nie jesteśmy tego świadomi.

s. Brunona od Maryi

Kochana moja Dziewczynka..

Marcyś..

A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią sie cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

Daj nam wiarę, że to ma sens.
Że nie trzeba żałować przyjaciół.
Że gdziekolwiek są - dobrze im jest,
Bo są z nami choć w innej postaci.
I przekonaj, że tak ma być,
Że po głosach tych wciąż drży powietrze.
Że odeszli po to by żyć,
I tym razem będą żyć wiecznie

Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.

A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie .
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

Swieczka dla Marceli... Oby Twoi bliscy przezyli te swieta radosnie, z mysla o Tobie i spokojem w sercach.

Kochana moja..

Pierniczki upieczone- kolejny raz bez Ciebie..