zawsze kocham

Maleństwa moje.......dla Was słodkie Kruszynki (*)(*)(*)....chociaż tyle...
kocham i nigdy nie przestanę......

...zapadła tylko głucha cisza,
jakiej nikt dotąd nie usłyszał,
jakiej zrozumieć nikt nie zdoła.

Nie zatrzymasz bańki mydlanej na słomce,

choć piękna jak cud cudów, choć się mieni słońcem;

nie zawrócisz rozmowy wpół gestu, wpół słowa;

nie złapiesz w dłonie tęczy chociaż kolorowa;

nie wstrzymasz w locie ptaka, ni dmuchawca puchu,

ani rosy w południe, ni wiatru w bezruchu.

Nie zatrzymasz serc bicia i wędrówki ziemi,

ani złotych wakacji, ni przyjścia jesieni.



Nieuchronnie mijają rzeczy i zdarzenia,

odchodzą chwile, doby... lecz coś się nie zmienia,

czegoś nie da się zgubić. Coś trwa, coś zostaje.

Gdzieś w głębi duszy, cicho gra malutki grajek

najpiękniejszą muzykę, najcudniejsze scherza,

co łączą się i płyną falą, rytmem serca.

I już w nas pozostają duchowym przesłaniem

łagodnie bratającym trwanie i mijanie.

Nieuchronność omija, co chcemy ocalić,

wystarczy ciepłą iskrę pod sercem zapalić,

by rosły w nas i trwały ulotne wrażenia -

drogowskazy pamięci najmilsze - wspomnienia.

„Na ławeczce przysiadasz przy bliskich mogile,
Powracają we wspomnieniach do Ciebie na chwilę,
Znów Cię uśmiechem ciepłym witają,
A może karcą i dobre rady dają…
Patrzysz na znicz, który cicho płonie,
Wspominasz ich oczy, włosy i dłonie,
Ich głos powraca do serca Twego,
Jak z filmu kiedyś dawno z nimi nagranego,
Oni potrzebują żeby o nich pamiętano,
I miłość do nich w sercu zawsze skrywano.”

** ANIOŁKU **

WYSTARCZY WIATRU NAGŁY PORYW,JEDNO SŁOWO...
NIEOSTROŻNY GEST...
ZOSTAJĄ GŁUCHE TELEFONY...
ZA OKNAMI POCHYLONE CIENIE DRZEW...

** PAŹDZIERNIKOWE ŚWIATEŁKO PAMIĘCI *

Kolejny dzień dobiega końca,

Bezcenne kradnie czas minuty,

Księżyc posrebrzył granat nieba,

Smutek na serca dnie się ukrył.



Uścisnąć jeszcze dłoń raz czule,

Może uśmiechnąć się do wspomnień,

I czuć, że jesteś bardzo blisko,

Wciąż coraz bliżej...

kocham

Za oknem szaro, bardzo jesiennie, wicher przetkany deszczem jak łzami, a w duszy smutno, więc sięgam ręką do myśli ze wspomnieniami..

Nasze Dzieci ♥ nasza radość… nadzieja…
nasza miłość… bo tak właśnie mój Boże zawsze przecież było.
Więc cóż napisać innego choć tysiące myśli lata po głowie.
Skoro w tym wszystko zawarte wykute w kamieniu, złotem pociągnięte jeszcze świeże, jeszcze mocno czytelne, nie starte, mój Boże ani nie zatarte.
miłość…
ona nie ginie, ona pozostała lecz jak ją odzyskać, gdy Ci co ją dawali już u Ciebie mój Panie..

Marcelinko, Maksymilianku, mój maleńki imienniku.. Światełko dla was maluszki*