Czeka to też nas, ziemia, coraz więcej pragnie ciała ludzkich mas, nikt nam nie powiedział, jak długo będziemy żyć, do jakich rozmiarów ciągnęła się będzie życia nić. Nikt nam nie powiedział, kiedy mamy się pożegnać, i ile mamy czekać aby znowu się pojednać, ramię w ramię nawzajem siebie wspierać, rodzimy się by żyć, żyjemy by umierać. Aniele śmierci proszę powiedz mi, czemu w stosunku do nas jesteś obojętny, najlepsze są dla ciebie młode ofiary, nigdy nic Ci nie zrobiły a traktujesz je jak psy. Zobacz! Ile miłości w każdym człowieku, nie jeden by chciał przeżyć choć pół wieku, nie jednemu od wielu lat najbliższych ziomów brak, ciężko pogodzić się z tym. Gdzieś daleko i bardzo wysoko, gdzie zwykły śmiertelnik nie stąpa tam nogą gdzie spokój, harmonia i natury zew, gdzie słychać szum drzew i ptaków śpiew, wschód słońca pada na twarz, wypełnia twą duszę,którą ciągle masz, Wydaje się Tobie że te uczucie już znasz ale, ono wcale nie jest ci znane. Chociaż było pisane i pisane też jest nam, tak że wszyscy się spotkamy, więc nie będziesz już sam. Spotkasz ludzi których tak bardzo kochałeś, choć lata nie widziałeś nadal kochać nie przestałeś. Teraz leżysz na plecach, spoglądasz na błękitne niebo, serce dotyka serca, nie ma szczęścia, nie ma pecha, nikt się nie złości, nikt nie docieka, człowiek obok człowieka z nurtem płyną jak rzeka, połączeni w jedną całość na samym szczycie góry.
*****************************
__________MADZIULKO_________

*****************************
M.JARECZKA PYRSAKA

Dla Madzi.

Jedna chwila zmienia wszystko i pozostawia z milionem myśli których nie potrafimy zrozumieć. Najjaśniesze światełko dla Ciebie Madziu.

(*) WIECZNE, NAJJAŚNIEJSZE ŚWIATEŁKA PAMIĘCI - MAGDALENO MARIO (*)

()()()
[][][]

tata śp Krzysztofa Jarczyk

Pamiętamy Madziu

()()
[][]

tata śp Krzysztofa Jarczyk

I te oczy pełne dobroci,
I te ręce pełne ciepła,
I te serce pełne miłości,
Odeszło do Wieczności.


Jaśniutkie światełko ,dla Ciebie .
Niech ono Ci zawsze świeci , a pamięć o Tobie trwa wiecznie.

Jezu Ufam Tobie

:((*)(*)(*)(*)(*)

Słowik śpiewał na jednym drzewie,
Chciał śpiewać pięknie lecz o tym nie wie
,że jego życie nie ma znaczenia ,
dla innych zwierząt zadających cierpienia,
Na swojej drodze spotyka sowę,
która podobno ma mądrą głowę,
pyta się sowy powiedz dlaczego ?
piórek już nie mam no powiedz dlaczego ?
dlaczego oczka moje ciemnieją ?
dlaczego moje nóżki na gałązce się chwieją?
Blask już straciłem śpiewać nie mogę ,
Czy mogę z gałązki spaść na podłogę ?
Nie bój się ptaszku ja ci pomogę,
nawet gdybyś sobie połamał nogę,
za twoim głosem każdy poleci orzeł ,
czy jastrząb i moje dzieci,
śpiewaj do końca puki oddychasz
piękną melodię w serca nam wpychasz,
do chwili śmierci glosy wydawaj,
nóżki ci mdleją to dalej wstawaj,
aby do końca wydać swój głos
aby usłyszał go każdy kłos,
a gdy już przyjdzie ostatni dech
nikt już nie powie że słowik zdechł.
Zostanie po tobie piękna muzyka,
wielkiego ptaka leśnego umrzyka
w sercu naszym zostaniesz cudownym ptakiem ...MADZIULKO