˜”*°•ڰۣڿ♥ڰۣڿ•°*”˜
    ◕◕═════♣♣═════◕◕
    ŚWIATEŁKA WIECZNEJ PAMIĘCI
        ˜”*°•ڰۣڿ♥ڰۣڿ•°*”˜

"Nikt nie potrafi powiedzieć DLACZEGO?. Do bram niebieskich zapukało dziecię, wiedząc, że nie ma go już na świecie. Po jego twarzy łezki spływały i szeptał przy tym...."Ja chce do mamy". Czy tak naprawdę stać się musiało?- w główce zadawał sobie pytanie. Nagle bramę otworzył Stróż Anioł Jego i głośno powiedział..."Nie płacz kolego. Troszkę pobędziesz tu z nami i wkrótce spotkasz się z rodzicami. Dziecię spojrzało na Stróża swego, wciąż nie mogąc pojąć - Dlaczego? Bardzo chciało wrócić do mamy i nie przechodzić przez próg tej bramy. Anioł wziął wtedy dziecię na ręce pokiwał głową jakby w podzięce, coś mu tłumaczył, wyjaśniał Dlaczego, mówił tak cicho by nikt nie słyszał tego. Po krótkiej chwili dziecię na niego spojrzało, przetarło oczka, płakać przestało. Wtuliło się mocno w Anioła ramiona, szepcząc do ucha...."Chodźmy do Boga". Gdy przechodzili przez Wielką Bramę, dziecię spojrzało jeszcze przez ramię. Pomachało rączką na pożegnanie, swojej jedynej, najdroższej mamie. Gdy się wrota za nim zamknęły - synek wyszeptał jeszcze te słowa....." Każdego dnia przychodził tu będę, by was powitać kochani rodzice. Będę się modlił za Wami do Boga, by nigdy więcej nie spotkała was trwoga. Za mnie kochajcie moje rodzeństwo i pielęgnujcie swoje małżeństwo. Chociaż Wam nigdy nie powiedziałem- Kocham Was Bardzo- (a tak bardzo chciałem). I zanim Anioł się zorientował, dziecię zasnęło w jego ramionach ze smutną minka, słonymi łzami, bo będzie tęsknić za rodzicami.........."

•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•`
__ŚWIATEŁKA PAMIĘCI__
•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•

•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•`
__ŚWIATEŁKA WIECZNEJ PAMIĘCI__
•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•

˜”*°•ڰۣڿ♥ڰۣڿ•°*”˜
    ◕◕═════♣♣═════◕◕
    ŚWIATEŁKA WIECZNEJ PAMIĘCI
        ˜”*°•ڰۣڿ♥ڰۣڿ•°*”˜

•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•`
__ŚWIATEŁKA PAMIĘCI__
•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•

W dniu Zaduszek,
W czas jesieni,
Odwiedzamy bliskich groby,
Zapalamy zasmuceni
Małe lampki – znak żałoby...

¸.•*•.★.•*•.¸¸ .•*•.★.•*•.¸
DZIEŃ DZIECKA
UTRACONEGO
¸.•*•.★.•*•.¸¸ .•*•.★.•*•.¸
¸.•*•.★.•*•.¸¸ .•*•.★.•*•.¸
ŚWIATEŁKA PAMIĘCI
¸.•*•.★.•*•.¸¸ .•*•.★.•*•.¸
```````)
```````(
``````))
``````( (
``````))\
`````(( ,)\
````( ( ,) ))
```(( ( , )) )
`````[iIiIi]
``[*]▒*▒[*]
``[*]▒*▒[*]
``[*]▒*▒[*]
``[*]▒*▒[*]
[*]▒[***]▒[*]
************
¸.•*•.★.•*•.¸¸ .•*•.★.•*•.¸
Boże, Miłosierny Panie,
daj duszom miejsce w niebie,
błogosławiony pokój
i jasność Twojego światła.
¸.•*•.★.•*•.¸¸ .•*•.★.•*•.¸

•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•`
__ŚWIATEŁKA PAMIĘCI__
•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•ღ•°* ◕ *°•

Gdy po śmierci w niebiosów przybyłam pustkowie,
Bóg długo patrzał na mnie i głaskał po głowie.
"Zbliż się do mnie, Urszulo! Poglądasz, jak żywa...
Zrobię dla cię, co zechcesz, byś była szczęśliwa."
"Zrób tak, Boże - szepnęłam - by w nieb Twoich krasie
Wszystko było tak samo, jak tam - w Czarnolasie!" -
I umilkłam zlękniona i oczy unoszę,
By zbadać, czy się gniewa, że Go o to proszę?
Uśmiechnął się i skinął - i wnet z Bożej łaski
Powstał dom kubek w kubek, jak nasz - Czarnolaski.
I sprzęty i donice rozkwitłego ziela
Tak podobne, aż oczom straszno od wesela !
I rzekł: "Oto są - sprzęty, a oto - donice.
Tylko patrzeć, jak przyjdą stęsknieni rodzice!
I ja, gdy gwiazdy do snu poukładam w niebie,
Nieraz do drzwi zapukam, by odwiedzić ciebie!"
I odszedł, a ja zaraz krzątam się, jak mogę -
Więc nakrywam do stołu, omiatam podłogę -
I w suknię najróżowszą ciało przyoblekam
I sen wieczny odpędzam - i czuwam - i czekam...
Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie,
Gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie...

Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni!

Serce w piersi zamiera... Nie!... To - Bóg, nie oni!...