Kiedy jestem na cmentarzu
i na Twoj grob patrze z bliska,
to lza mi sie w oku kreci
i za gardlo cos mnie sciska

Dlaczego odeszlas tak nagle,
dlaczego zabrala Cie smierc okrutna,
a teraz kiedy mi sie we snie jawisz,
to Jestes taka ponura i smutna

Gdy bylas tu posrod nas,
bylas pelna zycia, wesola, pogodna,
a w moich snach jestes niepodobna do siebie
jestes ponura, smutna i chlodna

Kiedy w nocy pojawiasz mi sie w moich snach,
to nigdy Twej twarzy usmiech nie zdobi
i rozpacz mnie wielka ogarnia
i ciezko mi sie na duszy i sercu robi

Moze przytlacza Cie wielki ciezar
plyty granitowego pomnika,
ktory od gory, gdzie lezysz,
Twoj grob zamyka?

A moze zle Ci jest teraz samej tam,
gdzie przebywasz w zaswiatach
i teskniac za nami zapomnialas o smiechu,
po tylu przebytych tam latach?

Kiedy wieczorem klade sie do lozka,
to tak sobie marze i tak sobie roje,
ze mnie odwiedzisz z usmiechem na twarzy,
ale sie obawiam, ze to sa tylko marzenia moje

A moze jednak nie marzenia,
a cud taki sie wydarzy
i przyjdziesz do mnie wesola, radosna
z przeslicznym usmiechem na twarzy

Przyjdziesz do mnie pozna noca,
usiadziesz na lozku kolo mnie,
powitasz mnie uroczym usmiechem
i przytulisz sie czule do mnie

Pamiętam jak mówiłaś,

że nie chcesz życ

Nie masz siły cierpiec

więc teraz już idź...

W śnie zabrały Cię anioły

choc nie spakowały Twoich rzeczy

zostawiły najlepsze wspomnienia

Będziesz Zawsze Wyjątkowa

Wielka Sercem

Najlepsza Na Świecie.

Twoje życie
dotarło do końca
światło zagasło
ciemność
ciepło ostygło
chłód
pustka i cisza
wokoło.

Pozostała pamięć po Tobie
a wraz z nią wspomnienia
w wykutych literach
milczenia
na czarnej marmurowej
płycie
już nie usłyszę
Twojego głosu
już nie ujrzę
Ciebie Mamo

tam gdzie Ty jesteś
dopiero zmierzam
w dniu twoich urodzn

Pamiętajmy o przyjaciołach
tych starych i tych mnowych
Pamiętajmy o tych który coś dla nas znaczą
nigdy nie zapominajmy
pamiętajmy o nich w każdej chwili
Świat się nie myli
Ale my się mylimy, a przyjaciele
przyjaciele wyprowadzają nas z błędu
z głupoty naszej
i z niewiedzy naszej
Myślmy o nich
Spotykajmy ich przypadkiem
a także specjalnie
pamiętajmy o nich a oni
o nas nie zapomna

Zarośnięte zaniedbane
Przez nikogo nie odwiedzane
Na cmentarzach stoją groby
Jak smutny czas żałoby

Bliscy ich nie odwiedzają
Są samotne i niechciane
Smutkiem swoim odpychają
Na zapomnienie skazane

Spójrz człowieku pomyśl chwilę
Zapal lampkę i modlitwę zmów
Bo potrzeba tak niewiele
By im świetność przywrócić znów

O Tych grobach nie zapominajmy
Bo nie wiemy co nas czeka
Cząstkę serca im oddajmy
Bo nasz czas też ucieka

Choć nasz czas jeszcze w oddali
To gdy chwila ta nadzejdzie
Może ktoś nam też znicz zapali
A nie obojętnie przejdzie