Życie jest takie kruche...
uświadamiamy sobie dopiero wtedy gdy odejdzie bliska nam osoba ..
w tym przypadku Kasia ;(((
to mógłby być każdy z Nas,ale dlaczego padło akurat na nią? ONA Chciała żyć!Mówią że tam jest o NIEBO lepiej... ale czy tutaj jej nie bylo dobrze?! Miała wszystko,co kochała.planowała przyszłość... a tu taka tragedia :(( jak żyć bez Ciebie Kasienko? WRÓĆ!!!!!:(((

;( :********

jej czas stanął w miejscu ; ( kazdy z nas kiedyś umrze i nikt niewie jak ;( .. nadzieja ze spotkamy się znowu za pare lat .

pamietamy o Tobie Kasiu ;* [*]

Największe marzenie. Zobaczyć, dotknąć i przytulić kiedyś Cię jeszcze - Kasiu. Spoczywaj w pokoju!

Aniołek, który zszedł na Ziemię aby wykonać pewną pracę. Współczując, przeżywając ludzkie tragedie, kochając oddawała serce innym. Najmniej zostawiając dla siebie - Anioł, moja siostrzyczka, która wcześniej wróciła"tam" by dokonywać dzieła. Kocham Cię Kasiulko, czuję Cię cały czas, pamiętam o Tobie i nigdy nie zapomnę.

,,Na zawsze pozostaniesz w Naszych sercach"

Zachód słońca
Pawlikowska-Jasnorzewska Maria




" Kto pogubił te pióra różowe na niebie?
Aniołowie kochania, kochania, kochania. -
Popłynęli daleko - nie do mnie i ciebie,
lecz tam, gdzie szyby płoną snem oczekiwania.

Aniołowie miłości pióra pogubili,
niosąc w oddal rozkosze, rozkosze, rozkosze.
różowe pocałunki, nieskończoność chwili
i pełne łez amfory, i róż pełne kosze.

Jedno pióro wionęło nad tym naszym domem,
gdzie w oknie brak złotego, złotego płomienia,
i zawisło nad nami różowym ogromem,
i zawisło nad nami żałością wspomnienia...
Kto pogubił te pióra różowe na niebie?
Aniołowie kochania, kochania, kochania. -
Popłynęli daleko - nie do mnie i ciebie,
lecz tam, gdzie szyby płoną snem oczekiwania."

[*]

"...TU Ciebie nie ma, lecz JESTEŚ przecież… I pozostaniesz w jasnym świecie, Jest coś, co mrokom się opiera, Jest PAMIĘĆ. A ona NIE UMIERA..."