Kamil Pawlak

Śmierć,
to słowo,
które bolesny cios zadaje
kończy się życie
kończy się świat...
tylko pustka
tylko żal w duszy zostaje
a w sercu wieczny ślad.
Teraz drogami Boga Ojca kroczysz
na polanach boskich biegasz
na nasze zło przymykasz oczy
smutno nam, ze Cię z nami nie ma.
My z nadzieją w sercach czekamy,
że kiedyś na pewno się spotkamy...

Umrzec tak mlodo -to bol.
Opuscic progi tego swiata i odejsc do wiecznosci czekajac na swych bliskich..Badzmy silni i mocni duchem- bo kiedys w raju wszyscy sie spotkamy.

na zawsze zostana w pamieci chwile ze szkolnych lat ...

Mój dobry Aniele, chodź do mnie
klęknij przy mnie i otul mnie swoimi skrzydłami
tu jest tak zimno wszędzie ciemno...
Tam gdzie znajduje się Twoje niebo, prośbę swą zaniosę
moje lodowe ciało Twego ciała potrzebuje...
I promieniem wiary zaświeć w moją ciemną duszę
nie pozwól bym zwątpiła w to co uwierzyłam
bądź moim przewodnikiem i moją ostoją
bo bez Ciebie nie dam rady przejść przez świat...
Uśmiechem wskażesz mi drogę do siebie
wypełnisz serce nadzieją, która odeszła
małe radości pokazuj mi na tej drodze...
Chcę znowu wierzyć w ludzi, i widzieć ich uśmiechy
i proszę pozwól mi w Twym domu zamieszkać..

To już 4 miesiące kochanie. Bardzo długie cztery miesiące. Ogromnie za Tobą tęsknie... [*]

To wielka sztuka umieć żyć,
znajdować dobro, omijać zło...
Pragnąć miłości i bez niej być,
doceniać przyjaźń, nie zejść na dno!

To wielka sztuka umieć rozumieć,
ludzkie przywary i cudzy ból...
Czyjeś cierpienie, kruchość istnienia,
istotę grzechu, wymowę słów...

To wielka sztuka cieszyć się życiem,
na przekór wichrom, żywiołom, burz!
Umieć przeżywać uroki świtu,
trudne problemy, noce bez snu...

To wielka sztuka witać uśmiechem,
każdy dzień nowy, choć serce drży...
Wszak myśl ulotna powraca echem,
w pogodne i mroczne dni...
(autor nieznany)

Tęsknię, tęsknię, tęsknię....[*]

dom jest taki pusty bez Ciebie i nikt nie woła do mnie Bąbciu.

Miałeś jeszcze tyle do zrobienia. Dlaczego tak wcześnie?