~~~ Gorzko pachną samotną jesienią
te wieczory bez Ciebie umarłe (...)
w mgłach daleko zagubiona radość,
w mgłach daleko zagubione szczęście.
Potem noce mnie ciszą umęczą,
myśli spali błyskawicą drżenie,
potem serce mi wydrze przymarłe
jesień w wieczór spłakany wspomnieniem. (K.K. Baczyński)
()()()()()
[][][][][]
Światełko wiecznej pamięci.

Świat wciąż istnieje,
choć Ciebie nie ma,
chociaż odszedłeś...
nadal jest ziemia,
i pory roku wciąż się zmieniają,
dni, oraz noce wciąż uciekają.
Bo one wiedzą ,że wciąż
Jesteś z nami,
choć nie dotkniemy Cię swymi rękami,
I choć nie słychać już Twojego śmiechu...
Ty Tatusiu żyjesz w naszych sercach.
Na Zawsze Kochamy Cię wszyscy...
[*][*][*][*]

Odeszli ku Niebiosom...
Ku uciesze Boga...
Szczęśliwi teraz są...
Dobro na wieczność niosą...
My tu na ziemi zostaliśmy...
Czekając na spotkanie z Wami...
Światełko wiecznej pamięci!
[*][*][*][*]

..........(,))
.........._ `|'__
.........( """"_ )
..........)/(/( |
.........() )()||
..........| () || ..
..........|.....||..
..........|.....()
..........|.....|( ***/)
..........|.....|( (_)/ )
..........|.....|(_ /| _)
..[*][*].|.....|../___

Czasem odchodzą nasze anioły...
I nagle w miejscu staje czas...
A z nimi cząstka nas odchodzi
I wielki smutek marszczy twarz

Czasem na chwilę gaśnie słońce
Duszę wypełnia gęsty mrok
Nikną nadzieje i marzenia
I w pustce ginie tęskny wzrok

Czasem odchodzą dobrzy ludzie
Co nam pomogli w życiu wiele
I próżno wtedy pytać Boga
Czemu odchodzą przyjaciele

Lecz oni ciągle przecież żywi
Nadal wytrwale są wśród nas
Ich dusze przy nas pozostały
Tylko ich ciała zabrał czas...
(*)(*)(*)(*)

Bóg wezwał Cie do Siebie,
wprowadził do Swego Królestwa...
Podarował skrzydła dzięki którym unosisz się nad Nami...

Nadejdzie czas, że spotkamy się gdzieś w tej Anielskiej Krainie...
Wówczas utulimy Cię w swych ramionach...
Wyszeptamy Ci jak bardzo Cię kochamy...

..........)
.........(,)
......._'!/'_
.......(""""")

ŚWIATEŁKO PAMIĘCI...

Dziadku mój ukochany
w parku na ławeczce
z laseczką, gazetą, uśmiechem
Ze swoim dobrym sercem
Dziadku mój ukochany
Z błyskiem w oku, radością
Dziadku mój ukochany
ze swoją do mnie miłością...

Wiersz autorstwa Haliny Surmacz

Tu jest pamięć i tutaj świeczka,
Tutaj napis i ślad zostanie.
Ale zmarły gdzie indziej mieszka
I ma wieczne odpoczywanie.
Światełko wiecznej pamięci zostawiam....
[*][*][*][*]{*}{*}

Życie nasze jak pociąg się toczy, gdy się rodzisz to wsiadasz do niego.
I ten pociąg przez życie Cię wiezie aż do końca – przystanku Twojego. Nikt z nas nie zna czasu podróży. Pociąg jedzie, wciąż nowe perony, ciągle nowi ludzie wsiadają.
Pociąg w rożne rozwozi ich strony. Jedni dłużej są w Twoim przedziale. Inni tylko na chwilkę wsiadają.
Są też tacy co zajrzą i znikną i nic innym w podróży nie dają.
Każdy ślad swój jakiś zostawi.
Mały uśmiech, rąk dotyk, kwiat róży.
To w pamięci swojej zachowasz Już do końca życiowej podróży. Najsmutniejsze są chwile w podróży, gdy wysiądą Ci, których Ty kochasz. Po nich zawsze pustka zostaje, cicho w kącie przedziału zaszlochasz.
I już smutek zostanie do końca. I tęsknota co pali Cię skrycie, bo już bez tych co byli najbliżsi musisz dalej pojechać przez życie.
Lecz gdy w końcu do celu dojedziesz, na końcowym wysiądziesz peronie, to pamiętaj, że oni tam będą, znowu odnajdziesz kochane ich dłonie.
Światełko pamięci.
[*][*][*][*]

„Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę.”
Jan Paweł II (Karol Wojtyła)

Odchodzę od Was moi mili
Nie czekam dłużej ani chwili
Nie czekam na brawa, oklaski
Niedługo przysypią mnie piaski

Chcę, abyście mnie pamiętali
I nadal mnie kochali
Swe szczęście odszukali
Ogrom miłości zaznali

Choć mnie przysypią ziemie
Miłości nie pogrzebię
Miłość zostawię z wami
Abyście się kochali

Choć ja w ciemności ruszam
Zostanie moja dusza
W myślach waszych zostanę
I kochać was nie przestanę

Świat ziemski mój dobiegł końca
Przede mną droga lśniąca
Droga ta powrotu nie ma
Bo jest to droga zapomnienia

Autor wiersza: Marta Jakobsze