JERZY SADOWSKI

Tego dnia , 28 listopada 2000 minie rocznica odejscia mojego najdrozszego Taty. Odlatywalam wtedy do domu gdy nagle w samolocie poczulam jakis niewypowiedziany smutek i czulam, ze to koniec, ze juz nigdy nie ujrze mojego najukochanszego Ojca, Przyjaciela. Po przylocie zadzwonilam do domu w Warszawie i dowiedzialam sie tragicznej prawdy. Staralam sie podczas pobytu w Warszawie zalatwic wize do US, aby zabrac Tate do siebie . Wrocilam do Warszawy i gdy weszlam do domu, dostalam koperte z Ambasady z paszportem Taty a w nim wiza wystawiona akurat w dniu Jego smierci 28 listopada. Drogi tato, juz wizy nie potrzebujesz, aby na zawsze byc z nami. Pamietamy Ciebie kazdego dnia podczas kazdej czynnosci. Nigdy i nic nie zastapi nam Ciebie. Brak Ciebie jest przytlaczajacy. Tyle rzeczy chcialoby sie zmienic, tyle powiedziec.... juz za pozno. Nigdy nie myslales o sobie ,a o innych. niech Ci bedzie najlepiej tam gdzie teraz jestes.