Jan Lucjan Baran

Przy blasku księżyca,
wśród nocnej ciszy,
mówię do Ciebie
lecz Ty mnie nie słyszysz,
i nawet nie wiesz,
że ktoś o tej porze
myśli o Tobie i zasnąć nie może

zapalę dla Ciebie świecę
By rozproszyć ciemności i uczcić nasz przeszły wspólny czas
Jak latarnia na morzu
Jasny świecy płomień
Będzie nas wiódł tą naszą drogą...
Och, zapalę dziś świece dla Ciebie...
Mijają pory roku, czas płynie i czas trwa.
A ja, znużona ogromnie, idę przed siebie w dal -
Ty wiesz, że to już nie to...
A gdy tak idę samotnie, czy słyszysz, gdy wzywam Cię?
Czy słyszysz jak nucę piosenkę, którą śpiewaliśmy Ty i ja?
Byłeś cudem mojego życia,
Byłeś tą wielką niespodzianką ,
I gdy patrzyłam Ci w oczy, widziałam w nich głębie niezwykłą...
Te chwile piękne i te bolesne
Znosiliśmy z godnością
A teraz już sama - pozostanę wierna miłości i szczęściu, które mi dałeś....

Tęskno mi...
Za Tobą!
Zimno!
Chłód uspokaja...
Zmysły...
Wróć...
Choć na chwilę...
Wzburzyć pozwól...
Myśli...
Okryj płaszczem...
Ukojenia...
Twojego życia...
brakuje...

Pamiętamy

Od wnusia Kubusia z rodzicami.

Zawsze usmiech gościł na Twej twarzy

w miłości mijał kazdy twój dzień

ciągle swą praca pochłonięty

miałes w przyszłości tyle marzeń.

Życie tak bardzo kochałeś

choć było Ci ciężko, lecz nigdy nie zwatpiłeś

u Boga w którym nadzieje pokładałes

i w swoją rodzinę którą założyłeś.

Lecz przyszedł taki dzień

kiedy sie nie spodziewałes

Bóg miał dla ciebie swoje plany

i jak z tym swiatem sie żegnałeś

wspominałeś o swych dzieciach ukochanych.

Dzis Twe marzenia nie spełnione

których kochałeś, zostawić musialeś

dom twój juz obcy dzieci osierocone

a ty mężu tak bardzo żyć chciałeś.

Szczęście nosi Twoje imię
Maj obsypał twój parapet
drobnym kwiatem bzu
przychodź wiosną przychodź latem
przychodź dzień po dniu
Przychodź rano w drzwi zastukaj
przychodź kiedy zmierzch
przychodź kiedy straszny upał
i gdy pada deszcz
Moje szczęście tylko z tobą jest możliwe
Moje szczęście ma na imię tak jak ty