Jacek Grodzki

"...TU CIEBIE NIE MA, LECZ JESTEŚ PRZECIEŻ…
I POZOSTANIESZ W JASNYM ŚWIECIE,
JEST COŚ, CO MROKOM SIĘ OPIERA,
JEST PAMIĘĆ. A ONA NIE UMIERA..."

JACEK !! :** (*)(*)(*)

Odszedłeś za szybko
Śmierć stała przy Tobie zbyt blisko.
Tyle łez wylanych,
Tyle dni i nocy przepłakanych.
Żyliśmy nadzieją, że to pomyłka,
Że po prostu przed Nami się ukrywasz.
Z powagą w oczach,
Z kaskiem na głowie,
Wyruszyłeś w nieznaną Ci drogę.
Pomyliłeś zakręty, teraz
Jesteś na autostradach niebieskich.
Patrzysz na Nas z góry i dajesz nadzieję,
Że pewnego dnia znów razem spotkamy się w Niebie.

Jacek !! PAMIĘTAMY :* (*)(*)

''Bóg nie pozwolił Ci jeździć po ziemi,
bo zbyt wielka Twa pasja była.
Zbudował autostradę niebieską
by na wieki Tobie służyła''

JACEK !!! KOCHAMY CIĘ ! :** (*)(*)

„W daleką podróż zabrał Cię Bóg.
Jedną nadzieję Nam dając,
Że kiedyś przekroczą, też Niebios próg,
Ci, którzy tutaj w bólu zostali…”

Na zawsze w naszej pamięci ! :** (*)(*)

BLISKO, DALEKO, GDZIEKOLWIEK JESTEŚ ?

JACEK, WRÓĆ, PROSZĘ ! :** (*)(*)

Zgasłeś jak promień słoneczny.
Tobie pokój, a nam smutek wieczny.

W naszych sercach ! Jacek :** (*)(*)

Krzyże przy drogach stoją, wieńce zwiędłe na nich
Myśli poważnieją, kiedy je mijamy
Pod nimi znicze, świeczki, kwiaty i lampiony,
Zamiast życia co zgasło płomyk zapalony
Stoją jak punkt mapy co kres drogi znaczy
Ziemskiej, a początek wyznacza rozpaczy
W pytaniu... dlaczego? No przecież
Tyle czasu było, nie musiał się spieszyć....
Stoją by o zmarłych nie zginęła pamięć
I dla żywych wszystkich ... na opamiętanie.


Jacek ! :** (*)(*)

Czasu nie było na pożegnanie...
Teraz zostało tylko płakanie.
Teraz ten smutek w garści Cię trzyma,
Trzyma za szyje, dusić zaczyna...
Póki ktoś żyje, to go kochamy,
Lecz to po śmierci go doceniamy.
wtedy widzimy jaki był cenny,
Wtedy ogarnia smutek brzemienny,
Wtedy to rozpacz, wtedy tęsknota,
Jakże naiwna życia prostota.....
Wtedy wyrzuty nami władają,
Wtedy uczucia hołdy składają...
Wtedy za późno na przeprosiny,
Jedno, co możemy - wciąż się modlimy.

Jacek !! :** (*)(*)

Człowiek umiera... Znowu za szybko!
Człowiek umiera... Razem z nim wszystko..
Tylko wspomnienia po nim zostają,
Które wciąż mgliste z czasem się stają,
Których tak wiele, jednak za mało...
Znowu za szybko wszystko się stało!
Czasu nie było na pożegnanie...
Teraz zostało tylko płakanie.
Teraz ten smutek w garści Cię trzyma,
Trzyma za szyje, dusić zaczyna...
Póki ktoś żyje, to go kochamy,
Lecz to po śmierci go doceniamy.
wtedy widzimy jaki był cenny,
Wtedy ogarnia smutek brzemienny,
Wtedy to rozpacz, wtedy tęsknota,
Jakże naiwna życia prostota.....
Wtedy wyrzuty nami władają,
Wtedy uczucia hołdy składają...
Wtedy za późno na przeprosiny,
Jedno, co możemy - wciąż się modlimy...

Na zawsze w naszych sercach !