"I ciągle mam ją przed oczami, I ciągle stoi przy mnie żywa. Ja wiem, powiedzą mi niektórzy Ona już teraz jest szczęśliwa. I ciągle widzę blask w jej oczach, I to jak bardzo dzielna była. I choć zamknięte masz powieki w naszych sercach zawsze będziesz żyła na wieki.„ Światełko wiecznej pamięci - zapalamy! [*][*][*][*]

Odeszli ku Niebiosom...
Ku uciesze Boga...
Szczęśliwi teraz są...
Dobro na wieczność niosą...
My tu na ziemi zostaliśmy...
Czekając na spotkanie z Wami...
Światełko wiecznej pamięci!
[*][*][*][*]

..........(,))
.........._ `|'__
.........( """"_ )
..........)/(/( |
.........() )()||
..........| () || ..
..........|.....||..
..........|.....()
..........|.....|( ***/)
..........|.....|( (_)/ )
..........|.....|(_ /| _)
..[*][*].|.....|../___

Czasem odchodzą nasze anioły...
I nagle w miejscu staje czas...
A z nimi cząstka nas odchodzi
I wielki smutek marszczy twarz

Czasem na chwilę gaśnie słońce
Duszę wypełnia gęsty mrok
Nikną nadzieje i marzenia
I w pustce ginie tęskny wzrok

Czasem odchodzą dobrzy ludzie
Co nam pomogli w życiu wiele
I próżno wtedy pytać Boga
Czemu odchodzą przyjaciele

Lecz oni ciągle przecież żywi
Nadal wytrwale są wśród nas
Ich dusze przy nas pozostały
Tylko ich ciała zabrał czas...

Bóg wezwał Cie do Siebie,
wprowadził do Swego Królestwa...
Podarował skrzydła dzięki którym unosisz się nad Nami...

Nadejdzie czas, że spotkamy się gdzieś w tej Anielskiej Krainie...
Wówczas utulimy Cię w swych ramionach...
Wyszeptamy Ci jak bardzo Cię kochamy...

..........)
.........(,)
......._'!/'_
.......(""""")

ŚWIATEŁKO PAMIĘCI...

„Śmierć jest oddzieleniem się duszy od ciała.”
Platon
"...nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych..."

Tu jest pamięć i tutaj świeczka,
Tutaj napis i ślad zostanie.
Ale zmarły gdzie indziej mieszka
I ma wieczne odpoczywanie.
Światełko wiecznej pamięci zostawiam....
[*][*][*][*]{*}{*}

I tylko Panie nadzieja, że się kiedyś spotkamy
Że pozwolisz znów córce przytulić się do Mamy.
I tylko Panie nadzieja, że moja Matka szczęśliwa
Że kocha,śpiewa, żartuje, że złote jabłka zrywa.
I tylko Panie nadzieja, wiec modlę się żałośnie
Że kiedy przyjdzie pora wyjdzie po mnie radośnie.

Życie nasze jak pociąg się toczy,
gdy się rodzisz to wsiadasz do niego.
I ten pociąg przez życie Cię wiezie
aż do końca – przystanku Twojego.

Nikt z nas nie zna czasu podróży.
Pociąg jedzie, wciąż nowe perony,
ciągle nowi ludzie wsiadają.
Pociąg w rożne rozwozi ich strony.

Jedni dłużej są w Twoim przedziale.
Inni tylko na chwilkę wsiadają.
Są też tacy co zajrzą i znikną
i nic innym w podróży nie dają.

Każdy ślad swój jakiś zostawi.
Mały uśmiech, rąk dotyk, kwiat róży.
To w pamięci swojej zachowasz
Już do końca życiowej podróży.

Najsmutniejsze są chwile w podróży,
gdy wysiądą Ci, których Ty kochasz.
Po nich zawsze pustka zostaje,
cicho w kącie przedziału zaszlochasz.

I już smutek zostanie do końca.
I tęsknota co pali Cię skrycie,
bo już bez tych co byli najbliżsi
musisz dalej pojechać przez życie.

Lecz gdy w końcu do celu dojedziesz,
na końcowym wysiądziesz peronie,
to pamiętaj, że oni tam będą,
znowu odnajdziesz kochane ich dłonie.

Światełko Walentynkowe.
[*][*][*][*]