Nie mówcie, tym
którzy stracili
ukochanych,
że „czas zagoi rany",
nie mówcie,że
„oni już nie cierpią.
Najlepiej nie mówcie nic...
Czas,
tych ran nie leczy.
Pozostają,
bo śmierc ukochanych
jest też trochę,
śmiercią nas samych:
coś w nas umiera.
Żyjemy,ale nic,
nie jest tak,
jak było przedtem,
już nie jesteśmy
tacy sami...

Zawsze będę Cię Kochać Mamusiu...