Hania Rudzińska

"Niech staną zegary, zamilkną telefony.

Dajcie psu kość, niech nie szczeka, niech śpi najedzony.

Niech milczą fortepiany i w miękkiej werbli ciszy wynieście trumnę.

Niech przyjdą żałobnicy.
Niech głośno łkając samolot pod chmury się wzbije i kreśli na niebie napis

"Ona nie żyje".

Włóżcie czarne wstążki na białe szyje gołębi ulicznych.

Policjanci na skrzyżowaniach niech noszą czarne rękawiczki.

W Niej miałam moją północ, południe, mój zachód i wschód,
niedzielny odpoczynek i codzienny trud,
jasność dnia i mrok nocy,
moje słowa i śpiew.
Przyjaźń myślałam będzie trwała wiecznie, myliłam się.

Nie potrzeba już gwiazd, zgaście wszystkie do końca.

Zdejmijcie z nieba księżyc i rozmontujcie słońce.

Wylejcie z morza wodę,odbierzcie drzewom cień.

Teraz już nigdy na nic nie przydadzą się."