HANIA MATUSZAK

Hanusiu córeczko ma, co hen w błękicie
Duszyczka twa fruwa w aniołka przebraniu,
Myślę o Tobie i wierzę skrycie,
Że, wyciągniesz kiedyś raczki w powitaniu.

Małe usteczka, ciałko filigranowe,
Serduszko co Tobie bić nagle przestało,
A takie mi było cudnie wymarzone...
Dzieciątko co rodząc się już umierało.

Maleńką córeczkę tak długo czekaną
Raz przytuliłam do swojej piersi.
Jej główka nie była czule głaskaną,
Jej zapach mnie nocą nie nęcił.

I nikt nie zrozumie jak żal serce ściska,
Gdy dziecko matce od piersi wyrwane.
Przebiegłabym boso po wszystkich ścierniskach,
By życie zostało Jej darowane.

Dni wiele minęło, lecz ja wciąż tak samo,
Pamiętam dziecię ze mnie zrodzone.
Pamiętam chwile jak bić przestało,
Serduszko...później do grobu złożone.

Odwiedzam tę moją uśpioną dziewuszkę,
Choć dziecię me odeszło w przestrzenie...
Gdybym tak miała magiczną różdżkę,
Przywróciłabym mej Hani istnienie.

Wiem, że na mnie czeka w błękicie nieba,
I kiedyś dane będzie mi Ją wziąć w ramiona...
Boże wybacz grzechy daj pokuty ile trzeba,
By razem z Hanusią być kiedy skonam.

......
Wierzę że jesteś ze mną Haniu w każdej chwili
że jesteś córciu ciągle żywa
Chociaż ludzie myślą z boku
Biedna matka, nieszczęśliwa
A TY jesteś zawsze przy mnie
I pilnujesz mnie niezmiennie.
Jesteś dla mnie jak drogowskaz,
Który przy mnie jest codziennie.
Naprowadzasz i pocieszasz,
Co mam robić pokazujesz.
Uśmiech znowu chcesz zobaczyć,
Razem ze mną wciąż wędrujesz.

Wiersz autorstwa Haliny Surmacz

Hania urodziła się w 30 tyg. Ważyła 530gr, mierzyła 30cm..żyła niespełna 3 godziny...