Ewelinka Semeniuk

******★★★♨♨♨♨♨★★★*****
●●●♂♥♥♥●●●♂●●●♂♥♥♥●●●♂
Największym skarbem człowieka
jest Jego pamięć,
Przechowujemy w niej
urocze chwile życia,
najdroższe serca,
tajemne sekrety,
najcenniesze słowa,
gesty,czyjeś oczy,
czyjeś łzy...
Były naszego życia ozdobą,
niestety żadnego już
nie możemy zabrać ze sobą....

PAMIĘTAM
●●●♂♥♥♥●●●♂●●●♂♥♥♥●●●♂
Światełka do samego Nieba ...
******★★★♨♨♨♨♨★★★*****
(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*).

★★★Wspomnieniem już tylko jestem...
Uśmiechem lub smutkiem...
lecz to co w życiu minęło...
niestety już nie wróci...
marzenia weryfikuje zycie...
zmieniły się jak pory roku...
pozostało,to jedno skromne...
że kiedyś się spotkamy...★★★
Śpij słodko....\*//
Światełka do Samego nieba...[*]
♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨
♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨♨

(*)(*)(*)

♧♧♧♡♡♡♡♡♡♡★★★Serce zasnęło..,już się nie obudzi..
Dusza uleciała do góry,wysoko ponad chmury..
Ujrzała złotą Bramę i Młodą Jasną Skrzydlatą Damę..
Przekroczyła próg..nowe Życie rozpoczęła..
A Brama się za Nią zamknęła..
Już nigdy w przeszłość nie powróci..
Bo pierwszego Życia..
Nikt Jej nie przywróci

....★★★♡♡♡♡♡♡♡♡
******★★★♨♨♨♨♨★★★*******
♥Śpij słodko EWELINKO...(*)(*)(*)
Światełka Wiecznej Pamięci ,do samego Nieba ANIOŁKU...[[*]]
Spoczywaj w Pokoju.....(|*|)♥
*****★★★♨♨♨♨♨★★★*****

(+)nie zrozumiem chyba nigdy,
dlaczego tak się dzieje,
że Tych,Których Kochamy,
tak szybko odchodzą...
za wcześnie....
za wcześnie......
za wcześnie.....(+)
*****★★★♨♨♨♨♨★★★*****♧♧♧

(*)(*)(*)

URSZULA KOCHANOWSKA


Gdy po śmierci w niebiosów przybyłam pustkowie,

Bóg długo patrzał na mnie i głaskał po głowie.



"Zbliż się do mnie, Urszulo! Poglądasz, jak żywa...

Zrobię dla cię, co zechcesz, byś była szczęśliwa."



"Zrób tak, Boże - szepnęłam - by w nieb Twoich krasie

Wszystko było tak samo, jak tam - w Czarnolasie!" -



I umilkłam zlękniona i oczy unoszę,

By zbadać, czy się gniewa, że Go o to proszę?



Uśmiechnął się i skinął - i wnet z Bożej łaski

Powstał dom kubek w kubek, jak nasz - Czarnolaski.



I sprzęty i donice rozkwitłego ziela

Tak podobne, aż oczom straszno od wesela !



I rzekł: "Oto są - sprzęty, a oto - donice.

Tylko patrzeć, jak przyjdą stęsknieni rodzice!



I ja, gdy gwiazdy do snu poukładam w niebie,

Nieraz do drzwi zapukam, by odwiedzić ciebie!"



I odszedł, a ja zaraz krzątam się, jak mogę -

Więc nakrywam do stołu, omiatam podłogę -



I w suknię najróżowszą ciało przyoblekam

I sen wieczny odpędzam - i czuwam - i czekam...



Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie,

Gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie...



Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni!

Serce w piersi zamiera... Nie!... To - Bóg, nie oni!...


--------------------------------------------------------------------------------


BOLESŁAW LEŚMIAN: WIERSZE

(*)(*)(*)