Edytka Żurawska

Spoczywaj w pokoju droga Edytko i czuwaj nad Swymi bliskimi którzy Cię kochają i tak trudno im żyć bez Ciebie .(*)(*)(*)

...W pustym pokoju pali się lampka

Wspomnień ogarek wiążący czas...

Jeszcze niedawno był tu KTOŚ jeszcze...

Lecz teraz... pustka... czyjś płomyk zgasł...

Teraz tu... drży smutek...

Odeszła.......

W drogę ostatnią nie zabrała nic…

I ruszyła w niebo na skrzydłach ptaków,

By w lepszym świecie na nowo żyć…
...pamięci mojej Edyci...

...światełko prosto do nieba...

Zdarza się, że Anioły schodzą na ziemię...
To Bóg je wysyła...
Zasypiają by otworzyć oczy przy matce...
Potem dorastają urocze, pogodne...
Mało, kto dostrzega ich skrzydła...
A mimo to zdobywają serca uśmiechem...
I skromnością...
Niczego nieświadome znów zasypiają...
I budzą się w niebie, tak po prostu...

.....trudno z kątów wymieść smutek i tęsknotę..
to ważne uczucia pamięci
i pozbycie się ich sprawia ból.......
cmentarz o tej porze lśni,
od różnych odcieni zieleni,
płomienie lampek wyznaczają czas......
spokój miesza się z krzykiem żalu........
policzek przytulony do gipsowego aniołka.......
łzy.........
...... to wciąż,
każdego dnia boli tak samo ...........................
...mojej Córeczce...