EDWARD WOŹNY

Dziś moją duszę w ręce Twe powierzam,
mój Stworzycielu i najlepszy Ojcze.
Do domu wracam jak strudzony pielgrzym,
a Ty z miłością przyjmij mnie z powrotem.
Tułaczka moja już dobiegła kresu,
dla moich oczu słońce ziemi zgasło.
W Tobie mój Panie, znajdę pokój wieczny,
Ty będziesz dla mnie nie gasnącym światłem.






Gdyś mi, mój Mężu, odkrył szcześcia tajemnice
I z pełnej czary pozwolił pić,
Bóg cię powołał na swoją prawice,
A mnie dla dzieci kazał jeszcze żyć.
Spełniam ten rozkaz, żyje na tej ziemi,
Lecz gdy me serce zacznie wolniej bić,
Ty mnie otoczysz skrzydłami białemi
I Bóg pozwoli razem w niebie żyć


- Warszawa, Cmentarz Powązkowski, 1911