Dorota Danielak z domu Kaleja

Odchodzisz w ciszy, choć dusze nasze
Krzyczą niemymi słowami.
Pomału wspinasz się ku niebiosom
Wsparty naszymi myślami.

Skończył dla Ciebie się Czas udręki
Drogę przebyłeś nie długą.
Dawałeś siebie wszystkim wokoło
Dziś jesteś już Pana sługą.

Los, co niebaczy na bliskich zdanie
Drogę wytycza czasami.
Tobie wyznaczył rolę Poety
Tyś nas obdarzył wierszami.

W każdym z nas cząstka Ciebie zostanie,
Każdemu dałeś coś z siebie.
My to oddamy dalej i dalej,
Myśląc o ludziach w potrzebie.

Pożegnać chcemy Cię, Aniele
Choć słów nam teraz nie staje.
Tedy w milczeniu chylimy czoła
A słowo Twe sił nam dodaje.

((........(,)..............(,).........(,)
((.......[__]............[__]......[__]
((.......[__]............[__]......[__]
((.......[__]............[__]......[__]
((.....(____)........(____)..(____)
Najsmutniejsze są oczy, w których zgasła nadzieja,
oczy ludzi, którzy by chcieli lecz nie mogą
nic pozmieniać ...

"Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry i zostają po nich serca złamane, jak jakieś drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba, by wszystko mogło na czas kwitnąć i owocować i to właśnie po tych zostaje piękno naszego świata...."

ღ ````````((
ღ ````````)
ღ ```````/( (
ღ ``````( ( , ) )
ღ ``````( ( , )) )
ღ `````( (( , ) ))
ღ ```````IiIiiIiI
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ

Zostawiam swoją pamięć wraz z modlitwą na sobotę.

"Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry i zostają po nich serca złamane, jak jakieś drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba, by wszystko mogło na czas kwitnąć i owocować i to właśnie po tych zostaje piękno naszego świata...."

ღ ````````((
ღ ````````)
ღ ```````/( (
ღ ``````( ( , ) )
ღ ``````( ( , )) )
ღ `````( (( , ) ))
ღ ```````IiIiiIiI
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ````[ ღ(_)(_)ღ]
ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ

Zostawiam swoją pamięć wraz z modlitwą na sobotę.

Śmierć naszych najbliższych,
uswiadomiła nam jakie wartości w życiu są najważniejsze.

.....................)
....................(,)
..................([__])
..................([__])
..................([++])
_...............(____)

Nawet po śmierci dajecie nam wskazówki jak powinniśmy dalej żyć, pomimo tego iż musimy żyć bez Was.
Pozostaje nam tylko pamięć....

(*)

Miłość przezwycięży nawet śmierć.
Bo kochać Was nigdy nie przestaniemy.
_##____#_#____##`,+.*.*´
#_______#________# `+.*`
#________________# `,+.*`.°
_#______________# `,+.*`,+.*
__#____________# `,+.*`,°*`’ °
_____#_______# `,+.*`,+.*`,+.
_______#___# `,+.*`,+.*`,+.*’
_________# `,+.*`,+.*`,+.*`
.............`•.¸(¨`•. •´¨)
.... ............×`•.¸.•´× (¨`•.•´¨)
.................(¨`•.•´¨). ×`•.¸.•
Pamiętam każdego dnia.
Smutny ten dzień dzisiaj szczególnie dla wszystkich matek, które straciły w życiu wszystko, najdroższe dzieci.
Smutny jest również dla dzieci, które straciły ukochane matki.

..W tym pięknym,szczególnym dniu światełko do nieba ..tęsknimy :* [*][*][*]

"Matka-to piękny kwiat,to nieocenione zioło,które zajmuje cały świat,o którym się mówi wokoło.
Mówi nie znając istoty ciała,
Mówi-nie znając doliny duszy.
Matka-to nie tylko kwiat,
To kamień,co z czasem się kruszy..."

Dziękuję Ci Mamo,za Twoje serce,troskę i dobroć.
Dziękuję, że mnie mądrze i z miłością wychowałaś.To Ty wycierałaś moje łzy,gdy nie udał mi się pierwszy krok,lub zepsuła mi się ukochana zabawka.To Ty przytulałaś gdy świat okazywał sie zły,tłumaczyłaś co robić i jak żyć.
Za wszystkie Twoje trudy i starania,składam Ci serdeczne podziekowania..
Mamo-Ty mnie życia nauczyłaś,
Wszystko co miałaś,nam poświęciłaś.
Nikt nie ofiaruje mi nigdy więcej,
Dziś zapalam tu znicz w podzięce...

Tęsknimy....

Jesteś powietrzem ,które drzewa pieści
rękoma z błękitu
Jesteś skrzydłem ptaka,
który nie trąca liści
płynie
Jesteś zachodnim słońcem
pełnym świtów
Bajką ze słów, które mówi się
westchnieniem
Czym Ty jesteś?
Dla mnie - świeżą wodą
wytrysłą na skwarnej pustyni
sosną ,która cień daje
drżącą osiką ,która współczuje
dla zziębnietych -słońcem
dla konających-bogiem
Ty rozbłysły w każdej gwieździe
której na imię Miłość...

...(......-:¦:-....-:¦:-....
_(,)_.........(.....-:¦:-....
(____)....._(,)_..........(
.............(____)......_(,)_
.-:¦:-.)......._(,)_.....(____)
...._(,)_....(____)......-:¦:-
...(____)...._(,)_..-:¦:-.)
...............(____)...._(,)_
.....-:¦:-.................(____)

Nie ma Cię wśród nas Aniele,
ale miłość Twoją da się odczuć wszędzie...

W modlitewnym skupieniu
próbuję odnaleźć
w martwej
granitowej bryle
kształt człowieka
którego obraz
czas
od lat próbuje wytrzeć z mej pamięci
czuję jak łzy
rzeźbią na mojej twarzy
abstrakcyjny wzór rozpaczy
i bezradnie ukrywam obolałe ja
za dużymi szkłami
ciemnych okularów
odchodzę
zostawiam za sobą
wspomnienia i granitowy kształt
a na nim
namacalny dowód mojej tęsknoty
kolorowy kwiat
i tylko żal nadal idzie
krok w krok
z moim cieniem….

((........(,)..............(,).........(,)
((.......[__]............[__]......[__]
((.......[__]............[__]......[__]
((.......[__]............[__]......[__]
((.....(____)........(____)..(____)

Nie łatwo pogodzić się z tym, że Was nie ma z nami Kochani,
a jeszcze trudniej uswiadomić sobie, że już nigdy nie powrócicie z tej dalekiej podróży.