Dorota Budzyńska

Światełko dla Ciebie [*]

Zostawiłaś po sobie dobre imię i trwałą pamięć

NAJUKOCHAŃSZA MAMUSIA ... bez której nie ma nic ...
Czas nie leczy ran!

Miała 35 lat i całe życie przed sobą ...

Niech Ci Bóg wynagrodzi wiecznym spokojem - po ziemskim trudzie

Teraz, kiedy Ciebie nie ma już wśród nas, kiedy w bólu i rozpaczy myślami przebiegam przez całe Twoje krótkie życie, zastanawiam się kim TY właściwie dla mnie, dla nas wszystkich byłaś?
Zastanawiam się również dlaczego teraz, kiedy nadchodzi piękna wiosna, kiedy wszystko zacznie budzić się ze snu dobry Bóg przecina nić Twojego życia?
Może dlatego, że potrzebuje coś pięknego, coś wyjątkowego ...
I nagle nasuwa się myśl, że Bóg na pewno zapragnął, aby do swojego wielkiego, najwspanialszego bukietu kwiatów dołączyć jeszcze jeden kwiat.
Ale jaki? Może królową kwiatów - piękną różę?
Nie, chyba nie.
Ciebie nie porównałabym do róży, bo choć piękna i ludzie nazywają ją królową kwiatów, to ona ma kolce i boli, kiedy ktoś się nią ukłuje.
Więc Ty nie możesz być różą, bo Ty nigdy, nikomu nie zadałaś bólu!
A może białą lilią? Jest piękna, pachnąca, wysoka i dumna. NIE. Ty też dumna nigdy nie byłaś!
Więc z jakim kwiatem porównać Cię kochanie ???
Kim Ty byłaś tak na prawdę? Skoro Pan Bóg, Stwórca wszystkiego co na świecie najwspanialsze potrzebował Ciebie ...
Zastanawiam się i dochodzę do wniosku, że Pan Bóg potrzebował chyba ukrytego w trawie małego fiołeczka. Czasem ludzie nieuważnie przydepną go nogą i idą dalej do swojego, wymarzonego celu, a on nieśmiało podnosi swoją cudowną główkę i dalej rozwesela ten Boży świat.
Ten maleńki kwiatek, malowany ręką samego Boga jest taki cudowny, tyle przynosi radości i tym smutnym, i tym wesołym, choć cichutki, zawsze skromniutki, a tak cudownie wygląda w dywanie zielonej łąki.
TAK. Teraz już wiem, na pewno wiem, że Bóg potrzebował Ciebie, mój kochany "Fiołeczku" do swojego najwspanialszego bukietu !!!
I jeszcze jedno wiem na pewno, że ...
bez Ciebie, tu na ziemi smutny będzie ten Boży świat ...

Kochająca Cię nad życie - ciocia Fila

Tak - jak świeczka, która zgasła;
zostawiłaś mnie w cierpieniu ...
Ja mówiłem - ja tak nie chcę,
żyć tak z Tobą w oddaleniu.
Byłaś mi tak bardzo bliska,
wybaczałaś moje zło ...
Terez serce moje ściska,
kto zrozumie mnie?
No kto?
Ja pamiętam TWOJĄ dobroć,
pamiętają wszyscy ją,
jesteś we mnie, aż po stokroć
i wychwalam miłość TWĄ.

-Twój brat Wojciech

Najsmutniejsze są łzy,
wypłakane z tęsknoty,
i zakochane marzenia pośród bezgwiezdnej nocy ...

Najsmutniejsze są wspomnienia,
które zadają okropny ból,
Najsmutniejsze jest własne serce
gdy cichutko woła ...
"wróć" .

Smutne są słowa, gdy giną bez
końca. Smutna jest miłość,
gdy ból się uśmiecha. Smutne
są oczy, gdy nienawidzą słońca.
Smutne jest serce, gdy tęskni
do Ciebie bez końca.

Łączę się w bólu (*)

(*)(*)(*)

Dorotko, dla Ciebie światełko pamięci <<<***>>>