Dzień Zaduszny jak każdy, a jednak inny.
Budzę się z modlitwą, na suchych wargach od snu.
Szepczę słowa bez ładu, a z błaganiem do Boga.
Dzień Zaduszny słoneczny, jakby patrzył na groby,
przystrojone kwiatami, płonącymi zniczami.
Dzień Zaduszny, to tłok na cmentarzach,
to rozmowy i śmiech bliskich, i moje czuwanie!
Ja się nie śmieję, stoję samotna, skupiona.
Przypominam sobie dni spędzone razem!
Czuję twoją obecność? Chociaż to tylko wiatr
porusza moimi włosami!
To szelest liści wokół moich nóg,
to stukot butów ludzkich stóp!
Wyrwał mnie ktoś z zamyślenia,
straciłam wątek bycia z tobą. To nic,
Ty jesteś zawsze przy mnie! Poruszasz liśćmi kwiatów.
żebym wiedziała, że jesteś obok mnie!
Jutro też pójdę, też będę stała nad grobem,
będę łkała w duszy z tęsknoty!
I będę spoglądała na każdy szelest,
na każdy ruch,na liść niesiony przez wiatr
do moich stóp i odczuwała wspólnotę dusz.

Są tyko dwa dni w roku ,które w jednym czasie,
łączą nas wszystkich z Wami, zapalamy Wam światełka
takie szczególne duchowe ,byście wiedzieli,
że wszyscy o was pamiętamy.
mnóstwo zniczy no i kwiatów
od znajomych i przyjaciół
i te najważniejsze od tych
którzy tęsknią i bardzo kochają

Serdecznie pozdrawiam twoich najbliższych
i całym sercem jestem też z nimi Irena

...NA ZADUSZKI NA ZADUSZKI POSYPANE WSZYSTKIE DRÓŻKI SŁYCHAĆ MODŁY I ŚPIEWANIE WIECZNĄ RADOŚĆ DAJ IM PANIE...

"Dzień jesienny tak cicho
Jak liść zżółkły opada;
Złoto ma z października
Smutek ma z listopada.

I w ten smutek złotawy,
I w ten płomyk zamglony
Przybrały się Zaduszki
Jak w przejrzyste welony.

Płoną świeczek szeregi,
Płoną świeczek tysiące,
Powiewają płomyki
Zamyślone i drżące.

Więc płomykiem jak dłonią,
Dłonią ciepłą i jasną,
Pozdrawiamy tych wszystkich,
Których życie już zgasło."

Hanna Łochocka "Płoną świeczki"

Jaśniutkie światełko pamięci posyłam Ci Aniołku do nieba ((*)).