Ci którzy są już w krainie ciszy
odchodząc kiedyś od nas ciałem
zostali duszą co wszystko słyszy
opiekując się nami przez dni całe

Oni przekroczyli już życia próg
ten najwyższy który i nas czeka
albowiem o tym postanowił Bóg
że taki jest życia kres człowieka

Chociażbyś posiadł skarby świata
to nie zmienisz Boskiego wyroku
lepiej więc w każdym mieć brata
niż gardzić nim na każdym kroku

Wszyscy kiedyś tam się spotkamy
bez względu na swoje majętności
więc to czego w życiu dokonamy
wróci na sądzie sprawiedliwości

Nadchodzi dzień Święta Zmarłych
dzień głębokiej zadumy i refleksji
bo takie zwyczaje się u nas utarły
by uczcić pamięć tych co odeszli

I choć nosimy Ich w sercu rok cały
to dzień 1 listopada jest szczególny
zapalamy ogień pamięci wspaniały
oddając Im hołd do nieba wspólny

Łączymy się z Nimi przez światło
a jego ciepło bije aż do Ich Krainy
Oni wiedzą że dzisiaj Ich zabrakło
i dlatego mamy takie smutne miny

Dajmy Im dowody naszej miłości
i łączmy się w modlitwie z pokorą
a poczują nasze serca z wysokości
i z wdzięcznością wszystko odbiorą

Kiedy będziemy zapalać światełka
w miejscu gdzie teraz odpoczywają
niechaj połączy nas więzi mgiełka
a ujrzymy jak do nas się uśmiechają

C. K. Norwid
Coraz to z ciebie, jako z drzazgi smolnej,
Wokoło lecą szmaty zapalone;
Gorejąc, nie wiesz, czy? stawasz się wolny,
Czy to, co twoje, ma być zatracone?
16
Czy popiół tylko zostanie i zamęt,
Co idzie w przepaść z burzą? - czy zostanie
Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament,
Wiekuistego zwycięstwa zaranie!...

(*)(*)(*)
Światełko dla Ciebie!
Ja nie pamiętam Ciebie, ale Twoja wnuczka bardzo!
Wiesia z dziećmi!

Pana pamietam bardzo dobrze-swiatelko pamieci!!

[*][*][*]