Anna Kattler

[*]

[*]

Mama odeszła w czwartek.
Jesteście juz razem.
Opiekuj się Nią.
Proszę

"Serce ma swoją pamięć."


Jest miejsce, dokąd listy nie dochodzą,
Gdzie tylko myśli i modlitwy błądzą.
Tam idę, żeby w zadusznym skupieniu
Ulżyć modlitwą zmarłym w ich cierpieniu.
Tyle jest jeszcze pytań nie zadanych
I opowieści nie dopowiedzianych.
W zimnym kamieniu śpią snem nieprzespanym
I może tęsknią za słonecznym ranem?
Nie mogę odejść nie zamienia
jąc słowa
W ciszy, o której mówią,że grobowa.
Nim wiatr ostatnie znicze pozagasza
Powiem dziękuję, proszę i przepraszam.
Jest miejsce dokąd listy nie dochodzą,
"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą"

Dawno nie byłam Babciu, ale tyle się wydarzyło....
Dobre i złe rzeczy...
Nie zabieraj mi Mamy.
Proszę

Czasem odchodzą nasze anioły...
I nagle w miejscu staje czas...
A z nimi cząstka nas odchodzi
I wielki smutek marszczy twarz
Czasem na chwilę gaśnie słońce
Duszę wypełnia gęsty mrok
Nikną nadzieje i marzenia
I w pustce ginie tęskny wzrok
Czasem odchodzą dobrzy ludzie
Co nam pomogli w życiu wiele
I próżno wtedy pytać Boga
Czemu odchodzą przyjaciele
Lecz oni ciągle przecież żywi
Nadal wytrwale są wśród nas
Ich dusze przy nas pozostały
Tylko ich ciała zabrał czas...


Babciu opiekuj się Waldziem, to mój Kolega, wczoraj odszedł...

Nigdy więcej nie spotkamy się
To był już ostatni raz
Lecz na zawsze obiecujemy Ci -
Pozostanie w naszym sercu ślad

I to co dobre i złe, wszystkie chwile, myśli, słowa
Zachowamy w sercu gdzieś na dnie
By odnaleźć w nich sens
Wierzę, że każdy czas uleczy nasz smutek i żal
Niech każdy z was wspomni tych
Co odeszli już tam

Nigdy więcej nie spotkamy się
Świecy płomień już zgasł
Czyjaś droga kończy się, czyjaś początek ma
Odtąd jedno dobrze już wiemy,
Kochać trzeba od dziś
Jutro późno może być
Bo życie to krótki film

Wciąż po twarzy spływa czas
Krok po kroku zmienia nas
Dusza jednak wieczną jest
I nie zniszczy nawet śmierć

Ufam, że czas znów uleczy nasz smutek i żal
Niech każdy z was wspomni tych, co odeszli tam.

Już łzy mnie opuściły
i tylko czasem
trzęsą się śmiesznie plecy
w dłoniach zamykam twarz

To są chwile słabości
gdy nagle sobie przypomnę
różowe półksiężyce
wschodzące z nad Twoich palców

Lub jakieś zdanie z listu
"czekam Ciebie po śmierci"
lubi cień mój na peronie
kiedy pociąg odjeżdża

Potem przychodzi tępy spokój
ucichły smutek greckiej wazy
i doskonałość samotności

Opuszczony nawet przez łzy
opuszczony przez gest wymowy
pięknie załamanych rąk

Nadzieja- została nam ona
Że przemieniłaś się
w pięknego Anioła
Patrzysz na nas z góry
A my żeby Cię zobaczyć
sięgamy ponad chmury
Albo do wspomnień,
do zdjęć..
Przypominając sobie Ciebie
nie możemy powstrzymać łez...;((

[*][*][*]