Anetka Zosia Kiełbasińska

Śpij słodko księżniczko (*)(*)(*)....

Słowa nie wyrażą cierpienia, łzy nie umniejszą bólu, słońce nie rozjaśni twarzy, nic już nie będzie takie jak było. Żyję dalej lecz czy to życie? Dzień za dniem snuje się powoli. Serce tak tęskni, a dusza woła, tak mocno pragnę twojego powrotu . .

________________§§
_______________§__§
______________§_§§_§
_____________§__§§__§
______________§_§§_§
________________[X]
_______XxXxXxXxXxXxXxXxXxX
__________XXXXXXXXXXXXXX
__________XXXXXXXXXXXXXX
__________XXXXXXXXXXXXXX
__________XXXXXXXXXXXXXX
__________XXXXXXXXXXXXXX
__________XXXXXXXXXXXXXX

Życie to tysiące barw,
każdy pędzlem życia sięga do innych farb.
I maluje swoje szczęścia, smutki, troski i tęsknotę,
a potem,
brnie dalej przez życie,
aby być na jego szczycie


.-:¦:-......-:¦:-......-:¦:-....
...(......-:¦:-....-:¦:-....
_(,)_.........(.....-:¦:-....
(____)....._(,)_..........(
.............(____)......_(,)_
.-:¦:-.)......._(,)_.....(____)
...._(,)_....(____)......-:¦:-
...(____)...._(,)_..-:¦:-.)
...............(____)...._(,)_
.....-:¦:-.................(____)

"Anioły" Anioły schodziły po ścieżce białej, schylały się, patrzały, głowy ku sobie zbliżały, chwiały ogromnymi, cichymi piórami, szemrały szumiącymi szatami i stawały bojąc się przestraszyć ciszę, która się razem z nimi nad ziemią czekającą kołysze. Kazimiera Iłłakowiczówna

ŚWIAT SIE POMYLIŁ ........
Śpij Aniołku

Pamiętamy o twoim istnieniu Siostrzyczko. Choć byłaś tylko przez moment. My będziemy pamiętać już zawsze.
Światełka na grobie i tutaj palimy dla Ciebie Aniołeczku.

Twoi ziemscy braciszkowie

Autor nieznany


Noszę buty.
To są brzydkie buty.
Niewygodne buty.
Nienawidzę moich butów.
Każdego dnia ubieram je i każdego dnia chcę mieć inną parę butów.
W niektóre dni moje buty ranią mnie tak bardzo, że nie wierzę w następny krok.
Pomimo to cały czas je noszę.
Czuję dziwne spojrzenia, kiedy mam na sobie te buty.
Spojrzenia pełne współczucia.
Widzę w oczach innych ulgę, że to nie ich buty, tylko moje.
Oni nigdy nie rozmawiają o moich butach.
Gdyby do nich dotarło, jak okropne są moje buty, mogliby poczuć się niezręcznie.
Aby naprawdę zrozumieć czym są moje buty, musisz w nich chodzić.
Kiedy jednak już je włożysz, nie możesz ich nigdy zdjąć.
Teraz dopiero rozumiem, że nie jestem jedyną, która nosi te buty.
Jest wiele takich par butów na świecie.
Niektóre kobiety, tak jak ja, codziennie cierpią, gdy próbują w nich chodzić.
Niektóre nauczyły się już w nich chodzić, więc buty nie ranią ich aż tak bardzo.
Niektóre muszą długo chodzić w butach
zanim zrozumieją, jak bardzo je ranią.
Żadna kobieta nie zasługuje na to, by nosić te buty.
Jednak z powodu tych butów jestem silniejszą kobietą.
One dają mi siłę by stawiać czoło wszystkiemu.
One sprawiły, że jestem taką, jaką jestem.
Już zawsze będę chodziła w butach kobiety, która straciła dziecko.


Światełko dla Ciebie malutki Aniołeczku.