Andrzej Woźniak

córka śp. Leokadii Czerskiej
i siostra śp. Bogusia Czerskiego

+ + + + + + + + + + + + + +

+ (*) + DZIEŃ ZADUSZNY + (*) +

+ + + + + + + + + + + + + +

(") Na cmentarzu płomyki złote (")
(") i groby w chryzantemach (")
(") Ludzie przyszli tu z myślą (")
(") o Tych , których już nie ma (")

............++
............++
............++
......++++++++
......++++++++
............++
............++
............++
............++
......(,)...++...(,)
.....(__)..++..(__)
+ + + + + + + + + + + + + +

(") Wspominają drogie imiona (")
(") Zasłaniają lampki przed wiatrem(")
(") Dla Tych bliskich wieńce zielone (")
(") i bukiety jesienne (")
(") Pełne kwiatów (")

+ + + + + + + + + + + + + + +
............))
...........(,)
..........(++)
..........(++)
..........(++)
..........(++)
......((_,++,_))
+ + + + + + + + + + + + + +

+(*)+ ZOSTAWIAM CICHY +(*)+
+(*)+ SZEPT MODLITWY +(*)+
+(*)+ I SWOJĄ PAMIĘĆ +(*)+
+(*)+ DLA CIEBIE ANIOŁKU +(*)+

+ + + + + + + + + + + + + + +

"Dzisiaj cmentarze zniczami rozświecą
Pyłki chryzantem wypełnią powietrze
Splecione ze świec dymem, ku niebu polecą
Kołysząc się lekko na wietrze.

Nad grobem bliskich nam osób
Odżyją wspomnienia, obraz ich życia powróci
Obraz...którego zapomnieć nie sposób
Obraz...który nas cieszył...a dzisiaj smuci..."

_____________$
____________$_$
___________$___$
___________$___$
___________$___$
____________$_$
_____________$
_______$§$§$§$§$§$$$
_______$§$§$§$§$§$$$
_______$§$§$_*§$§$§$
_______$§$§$*_§$§$§$
_______$§$§$_*§$§$§$
_______$§$§$*_§$§$§$
_______$§$§$_*§$§$§$
_______$§$§$*_§$§$§$
_______$§$§$_*§$§$§$
_______$§$§$*_§$§$§$
_______$§$§$§$§$§$$$


Jest taki dzień w roku...
Kiedy refleksja w serce się wkrada,
deszczowy zazwyczaj i zimny...
dzień...1-ego listopada.

To taki czas zadumy,
modlitwy nad zmarłych duszami.
Choć ICH już nie ma wśród nas...
kochamy nadal, więc pamiętamy.

.......(,) .......
(......[__]......
(......[__]......
.......[__]......
(.....(____).....
((_,»*—**—*«,_)) ((_,»*
***********************

"Jesienne liście wolno opadają
Na puste ozłocone parkowe alejki
Wiatr cicho szepce ciepłe słowa
Tylko kasztany nieruchomo trwają
We wiotkich dłoniach gałęzi
Ziemia poraniona kolcami postępu
Płacze nitkami chylących się wierzb
Pamięci pył miota się niespokojnie
Powracają obrazy - kontury dni, których
Nie zapomnisz już nigdy..."
Zbigniew Barteczka