Rocznicowe Światełko Wiecznej Pamięci Aniołku
((*)) ((*)) ((*)) ((*))

Pali się świeca jasnym płomieniem,
Tak jak Twe życie się paliło...
Wiatr świecę zgasił,
pogrążył w cieniu...
I Twoje życie się skończyło!

....-:¦:-
......(
......)
....(,,")....
.............
[------]
[------]
[------]
[------]

"I ciągle mam ją przed oczami,
I ciągle stoi przy mnie żywa.
Ja wiem, powiedzą mi niektórzy
Ona już teraz jest szczęśliwa.
I ciągle widzę blask w jej oczach,
I to jak bardzo dzielna była.
I choć zamknięte masz powieki
w naszych sercach zawsze będziesz żyła na wieki.„
Światełko wiecznej pamięci - zapalam!
{*}{*}{*}{*}

Odeszli ku Niebiosom...
Ku uciesze Boga...
Szczęśliwi teraz są...
Dobro na wieczność niosą...
My tu na ziemi zostaliśmy...
Czekając na spotkanie z Wami...
Światełko wiecznej pamięci!
[*][*][*][*]

..........(,))
.........._ `|'__
.........( """"_ )
..........)/(/( |
.........() )()||
..........| () || ..
..........|.....||..
..........|.....()
..........|.....|( ***/)
..........|.....|( (_)/ )
..........|.....|(_ /| _)
..[*][*].|.....|../___

Czasem odchodzą nasze anioły...
I nagle w miejscu staje czas...
A z nimi cząstka nas odchodzi
I wielki smutek marszczy twarz

Czasem na chwilę gaśnie słońce
Duszę wypełnia gęsty mrok
Nikną nadzieje i marzenia
I w pustce ginie tęskny wzrok

Czasem odchodzą dobrzy ludzie
Co nam pomogli w życiu wiele
I próżno wtedy pytać Boga
Czemu odchodzą przyjaciele

Lecz oni ciągle przecież żywi
Nadal wytrwale są wśród nas
Ich dusze przy nas pozostały
Tylko ich ciała zabrał czas...
Światełko Wiecznej Pamięci!
(*)(*)(*)(*)

„Śmierć jest oddzieleniem się duszy od ciała.”
Platon
"...nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych..."

Kiedy myślimy z wdzięcznością
o zmarłych, dziękujemy Bogu,
że przez tych , co odeszli,
tyle nieraz otrzymaliśmy dobrego.
ks.J. Twardowski
Światełko wiecznej

„Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę.”
Jan Paweł II (Karol Wojtyła)

Życie nasze jak pociąg się toczy, gdy się rodzisz to wsiadasz do niego.
I ten pociąg przez życie Cię wiezie aż do końca – przystanku Twojego. Nikt z nas nie zna czasu podróży. Pociąg jedzie, wciąż nowe perony, ciągle nowi ludzie wsiadają.
Pociąg w rożne rozwozi ich strony. Jedni dłużej są w Twoim przedziale. Inni tylko na chwilkę wsiadają.
Są też tacy co zajrzą i znikną i nic innym w podróży nie dają.
Każdy ślad swój jakiś zostawi.
Mały uśmiech, rąk dotyk, kwiat róży.
To w pamięci swojej zachowasz Już do końca życiowej podróży. Najsmutniejsze są chwile w podróży, gdy wysiądą Ci, których Ty kochasz. Po nich zawsze pustka zostaje, cicho w kącie przedziału zaszlochasz.
I już smutek zostanie do końca. I tęsknota co pali Cię skrycie, bo już bez tych co byli najbliżsi musisz dalej pojechać przez życie.
Lecz gdy w końcu do celu dojedziesz, na końcowym wysiądziesz peronie, to pamiętaj, że oni tam będą, znowu odnajdziesz kochane ich dłonie.
Światełko pamięci.
[*][*][*][*]