Agnieszka Czajkowska

Czlowiek umiera... Znowu za szybko!!!
Czlowiek umiera... Razem z nim wszystko..
Tylko wspomnienia po nim zostaja,
Które wciaz mgliste z czasem sie staja,
Których tak wiele, jednak za malo...
Znowu za szybko wszystko sie stalo!!!
Czasu nie bylo na pozegnanie...
Teraz zostalo tylko plakanie.
Teraz ten smutek w garsci Cie trzyma,
Trzyma za szyje, dusic zaczyna...
Póki ktos zyje, to go kochamy,
Lecz to po smierci go doceniamy.
wtedy widzimy jaki byl cenny,
Wtedy ogarnia smutek brzemienny,
Wtedy to rozpacz, wtedy tesknota,
Jakze naiwna zycia prostota.....
Wtedy wyrzuty nami wladaja,
Wtedy uczucia holdy skladaja...
Wtedy za pózno na przeprosiny,
Jedno, co mozemy - w ciszy sie modlimy...
Alez bolesna smierc byc potrafi!!!
Jedno pytanie, które wciaz trapi:
Czemu to wlasnie teraz sie stalo???
Czasu tak wiele, jednak zbyt malo...
Teraz... Po wszystkim... Odszedl . Juz nie ma...
Teraz... Zostaly tylko wspomnienia...
Zycie sie konczy, nim sie zaczyna,
Oddech ostatni splynal oczyma!
Usmiech ostatni schowal do trumny,
W niej tak szczesliwy, niemalze dumny...
Z czego potrafi smierc sie tak cieszyc???!!
W wielu przypadkach mozna pocieszyc:
Stary, byl slaby, ciezka choroba...
Ale, gdy ginie mloda osoba,
Nie jest tak latwo dodac otuchy!!!
Pustka zostaje, telefon gluchy...
Smutek zostaje, pytan jest wiele,
Trumna spizowa, pogrzeb w kosciele,
Grono rodzinne, ksiadz, przyjaciele...
Umarl trywialnie, w nocy, w niedziele.
Lat mial skonczone ledwo szesnascie...
Zjadl juz kolacje, polozyl sie wlasnie.
Brat obok lezal, film ogladali...
Zawsze czas wolny razem spedzali.
Nagle ten kaszel... Nagle sie krztusi...
Na nic tu pomoc... Szybko sie dusi....
Moment... Dwie chwile... zycie zakonczyl...
Swoich najblizszych smiercia zaskoczyl.
Teraz... Juz cisza... Kruchosci zycie...
Kilka juz desek... Wieczne ukrycie.
Wieczny spoczynek, ciemna samotnosc...
Zimna juz przestrzen, zimna tez mrocznosc.
Puste jest cialo, nie ma w nim duszy....
Oczy nie widza, nie slysza uszy.
Kwiatów tysiace lezy na grobie;
Prezent ostatni zmarlej osobie...
Widok ostatni ciala martwego,
Zimne juz zwloki serca zmarzlego...
Chlodne policzki, chlodne juz dlonie...
Sine ma usta, sine tez dlonie...
Nie ma juz glosu... Wieczne milczenie...
Marne, przed smiercia, zycia pragnienie!!!
Marne blaganie o litosciwosc...
Skrucha przed smiercia i poblaaliwosc.
Ale litosci smierc dzis nie miala!!!
W mlodym czlowieku sie zakochala...
Szybko nam zycie jego zabrala!!!
Wrednie, nikczemnie sie zachowala!!!!
Biada jej za to!!! Bedzie cierpiala!!!
Za to, ze mlode zycie zabrala!!!
Wtedy litosci zadnej nie bedzie...
Chocbym mial zginaz, znajde ja wszedzie!
Zlapie za szyje, spojrze jej w oczy!!!!
Pewnie sie niezle wtedy zaskoczy...
Ale juz dla niej bedzie za pózno...
Na nic przepraszac, blagac tez prózno!!!
Wtedy nie bedzie zadnej litosci...
Wtedy to pozna smak bezwzglednosci!!!
Zginie w otchlani smierci westchnienie...
Takie najwieksze zycia pragnienie...
Czlowiek umiera... Znowu za szybko!!!
Czlowiek umiera... Razem z nim wszystko..
Tylko wspomnienia po nim zostaja,
Które wciaz mgliste z czasem sie staja,
Których tak wiele, jednak za malo...
Znowu za szybko wszystko sie stalo!!!
Czasu nie bylo na pozegnanie...
Teraz zostalo tylko plakanie.