Adrian Gorczyński

Dwie książki rzucone na tapczan,leżą tak jakbyś za chwilę miał przyjść i ułożyć albo czytać ,wszystko co należało do Ciebie jakby krzyczało razem z nami wracaj kochany wracaj.

Synku ,pól roku bez Ciebie pół roku cierpień ,bólu .widzę bezsens życia bez Ciebie,jak długo jeszcze.Adrianku czy wiesz co czułam gdy ktoś inny kopał ogródek kosił trawę.Spoglądam na huśtawkę i serce ściska gdy pomyślę że juz Cię na niej nie zobacze z książką. Sąsiadka powiedziała mi że im jest ciężko bez Ciebie a co dopiero nam Adrianku tak tęsknię

Adrianie ...
trwaj przy mamie ona bardzo Cierpi ,Ja wiem że cierpi bo czuję to samo co ona ,,,odszedłes tak nagle jak mój Robek
światełko pamięci dla Ciebie

Miłość cierpliwa jest ,łaskawa jest.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy,
We wszystkim pokłada nadzieję...
Miłość WSZYSTKO przetrzyma...
Św.Paweł.

Pamiętam[***]

http://adrianrogowski.pamietajmy.com.pl/

Adrianku dzisiaj minęło pół roku od tego strasznego wypadku,pół roku kiedy to przyszedłes do mego pokoju i powiedziałes ostatnie zdanie '' No to jadę '' ,a za dzięśięć minut juz była tragedia a za chwile odszedłeś.Kochanie dlaczego Cię wtedy nie zatrzymałam chociaż na minutę,dlaczego?Synku prawda o wypadku powoli wychodzi na jaw pewni ludzie zaangażowali się aby sprawę wyjasnići aby winni ponieśli odpowiedzialność za Twoją śmierć.Pamiętasz jak bolała Cię każda niesprawiedliwość spotykająca ludzi a nie byłeś świadom że i Ciebie ona dotknie ,ale my robimy wszystko aby kogo jak kogo by prawda wyszła na jaw.Syneczku dwadzieśćia pięć lat była najszczęśliwszym człowiekiem na żiemi a dzisiaj w sercu jedna niegojąća się rana.Gdziekolwiek jesteś moje serce jest z Tobą

Znaleźć ciebie - spojrzeć na ciebie -
to zaledwie przedsionek wyobraźni - ale już niedostępny
moim oślepłym przez żal zmysłom.
Nie potrafię przypomnieć rysów twojej twarzy -
zatarły się w rozpaczy jak słowo w plamie atramentu.
Twój głos nie śpiewa we mnie - we mnie która byłam
najlepszym rezonatorem tego głosu.
Nie śpiewa bo krzyk samotności zagłuszył cierpliwe wyrazy
wypowiadane twoimi ustami.
I ręce twoje pogubiłam i usta i wszystko to co było tobą odeszło -
żeby zrodzić się na nowo w nagłym ostrym bólu po tobie.

H. Poświatowska

Adrianku dziękuje za wszystko co dla mnie zrobiłeś ,za szczery uśmiech za wyciągniętą dłoń ,za pomoc w potrzebie .za to że byłeś Synku