Adaś Pakuła

Twego powrotu czekam na
próżno.
Twe serce zimne, nie bije
wcale,
ile bym dała by biło dalej.
Kolory świata przechodzą w
jesień,
a ja samotna chodzę po
lesie.
Lecz las to ludzi obcych,
dalekich,
co patrzą na nas słabych,
kalekich.
Kalectwem moim na całe
życie,
będzie żałoba po małym
bycie.
Które zjawiło się
niespodzianie
i nastawiona na jego
trwanie
nie będę nigdy z tym
pogodzona
że go tu nie ma w moich
ramionach
Po mej Iskierce pustka
została
Gdzie teraz jesteś Iskierko
mała...?

Nie płacz kochana Mamo

ja patrzę na Ciebie co rano.
Jak tylko oczka otworzę
i skrzydła anielskie rozłożę
to zaraz lecę do Ciebie
pomimo, że jestem tu- w Niebie

Lecę, by Ciebie utulić,
do serca mego przytulić
głaskać Twe włosy rozwiane
i skleić serce złamane.

I znajdziesz mnie w listku na drzewie
I wiatru ciepłym powiewie
I w jasnym słońca promieniu
I w patku co siadł na ramieniu.

W tatrach i szumie morza
W tęczy łuku, barwnym jak zorza
W tatusia czułym uścisku
Bo jestem tak bardzo blisko...

I śpiewam Ci liści szelestem
I kocham - przy Tobie jestem
W zachodzie i wschodzie słońca
Ja będę z Tobą do końca...

Maleńki (*) w DDU