ADAM KUJAWA

Wiem co to rozpacz, tęsknota, ból
- doświadczam tych uczuć.
Pożegnałam córkę w wieku 35 lat.
Wyrazy współczucia dla Rodziny

Byłeś przez chwilę...
byłeś aniołem, który przyniósł dobre chwile...
dałeś co miałeś...
uśmiech, gest, dobre słowo...
teraz cię nie ma i moje życie zamiera...
szukam ciebie w mych snach...
wciąż boję się nowego dnia..
nie ma cię i nigdy nie będzie....
a ból pozostanie i będzie już wszędzie...

Życie nie jest niczym innym jak podróżą pociągiem:
składającą się z wsiadania i wysiadania,
naszpikowanym wypadkami, przyjemnymi niespodziankami
oraz głębokimi smutkami
Rodząc się, wsiadamy do pociągu i znajdujemy tam osoby,
z którymi myślimy być zawsze podczas naszej podróży:
naszych rodziców.
Niestety, prawda jest inna. Oni wysiadają na jakiejś stacji
pozbawiając nas swojej czułości, przyjaźni i niezastąpionego towarzystwa.
Jednak to nie przeszkadza, by wsiadły inne osoby,
które staną się dla nas bardzo szczególne.
Przybywają nasi braci, przyjaciele i cudowne miłości...
Wśród osób, które jadą tym pociągiem, będą takie,
które robią sobie zwykłą przejażdżkę;
Takie, które wywołują w podróży tylko smutek...
Oraz takie, które krążąc po pociągu będą
zawsze gotowe do pomocy potrzebującym
Wielu wysiadając pozostawi ciągłą tęsknotę...
inni przejdą tak niezauważenie,
że nie zdamy sobie sprawy, że zwolnili miejsce.
Ciekawe jest, że niektórzy pasażerowie,
którzy są przez nas najbardziej ukochani,
zajmą miejsca w wagonach najbardziej oddalonych od naszego.
Dlatego będziemy musieli przebyć drogę oddzielnie,
bez nich.
Oczywiście, nic nam nie przeszkadza,
by w trakcie podróży porozglądać się
-choć z trudnością - po naszym wagonie
i dotrzeć do nich...
Ale niestety, nie będziemy już mogli usiąść przy ich boku,
ponieważ miejsce to będzie już zajęte przez inną osobę.
Nieważne; ta podróż właśnie tak wygląda:
pełna wyzwań, marzeń, fantazji,
oczekiwań i pożegnań...
Ale nigdy powrotów.

Nie ma już gniewu
Wyczerpał się
Nie ma już strachu
Oswoił się.
Nie ma już łez
Zabrakło ich
Nie ma już cierpienia
Zatracił się w marzeniach
Nie ma już melodii
Ugrzęzła w gardle.
Nie ma już słów
Zapadły się w przepaść.
Nie ma już słońca
Wyblakło na niebie.
Nie ma już Ciebie
Reszta nie ma znaczenia...