Jeszcze kilkadziesiąt lat temu śmierć była niejako naturalnie częścią życia. Ludzie, zwłaszcza na wsiach, ale także w miastach żyli i umierali w swoich domach, często w otoczeniu Najbliższych. Oznaczało to, że fakt śmierci kogoś bliskiego był całkiem jawny, także wobec dzieci, które uczestniczyły w obrzędzie ostatniego pożegnania. To ułatwiało też funkcjonowanie członków danej rodziny w społeczności, w najbliższym otoczeniu. Wiadomo było kto umarł i gdzie - dlatego w dużej mierze udawało się uniknąć niezręcznych sytuacji, słów czy żartów wobec członków osieroconej rodziny.

Nie ma chyba nikogo, kto by w swojej torbie czy torebce nie miał terminarza. Czy tradycyjny, czy elektroniczny -pomaga on nie tylko w zapamiętywaniu i porządkowaniu spraw do zrobienia, ale także jest swego rodzaju znakiem dla patrzących z boku, że ta osoba jest dobrze zorganizowana.

W tradycji chrześcijańskiej modlitwie w intencji zmarłych przypisuje się wielkie znaczenie. Spośród wszystkich modlitw i litanii za jedną z najważniejszych uznaje się Różaniec. Jego medytacyjny charakter ma właściwości kojące dla ludzkiego serca. Modlitwy za zmarłych mają pomóc im w drodze do wieczności, zaś żywym ułatwić rozważanie nad kruchością i ulotnością ludzkiego bytu.