Tatinek

Mówimy wciąż sobie, że czas nam ucieka,
I biegnie za szybko jak rwąca gór rzeka.
Heraklit już mówił o rzece płynącej,
Że czas wciąż przemija; to jasne jak słońce.
Niejedna osoba się drapie po głowie,
Na proste pytanie chce znaleźć odpowiedź.
Dlaczego nam czasu bez przerwy brakuje?
Lecz gdy się zamyślić znajdziemy ich górę.
Po pierwsze, na pewno tracimy go dużo,
Wciąż dzięki bezczynnym z ekranem podróżom.
Przeróżne seriale, z tym samym motywem,
Nam kradną godziny podstępnie, złośliwie.
Też inne programy pospołu z pilotem,
Niejeden odwiedzić ma wielką ochotę.
Tak każda sekunda z tańcami na lodzie,
I śpiewem tych znanych w niepamięć odchodzi.
Nie mniejszą w tym rolę odgrywa komputer,
Najczęściej do niego są dzieci przykute,
Dorośli podobnie, zbyt wiele chwil cennych,
Marnują klikając na pusto codziennie.
Tu jeszcze niejedno by można wyliczyć,
Co na nas prostaczków ma wpływ wręcz magiczny.
Lżej miało być przecież, gdyż w bród wynalazków,
A z czasem kłopoty już mamy o brzasku.
Więc warto pomyśleć co można uczynić,
By wartko nie biegły nam cenne godziny.
Używać wszystkiego wszak można z rozumem.
Kto posiadł tę zdolność szanować czas umie.

Tatinku dla Ciebie kochany

Kocham Cie Tatinku

Kocham Cię Tatinku

Najciszej drogą nieznaną
największe przychodzi samo
ten co rozdziela i łączy
zaczyna bez nas i kończy
badasz ważysz i śledzisz
swój brzeg bez odpowiedzi
słonie straszą bo wielkie
owady dlatego że małe
chodzą po ziemi po niebie
umarli dokoła ciebie
Najciszej drogą nieznaną
największe przychodzi samo
ten co rozdziela i łączy
zaczyna bez nas i kończy...

Żal że się za mało kochało
że się myślało o sobie
że się już nie zdążyło
że było zapóźno
choćby się teraz pobiegło
w przedpokoju szurało
niosło serce osobne
w telefonie szukało
słuchem szerszym od słowa
choćby się spokorniało
głupią minę stroiło
jak lew na muszce
choćby się chciało ostrzec
że pogoda niestała
bo tęcza zbyt czerwona
a sól zwilgotniała
choćby się chciało pomóc
własną gębą podmuchać
w rosół za słony
wszystko już potem za mało
choćby się łzy wypłakało
nagie niepewne

Wieczny odpoczynek..(*)(*)(*)Spoczywaj w Spokoju[*]

kocham Cię

Nie proszę o tę samotność najprostszą
pierwszą z brzega
kiedy zostaję sam jeden jak palec
kiedy nie mam do kogo ust otworzyć
nawet strzyżyk cichnie
choć mógłby mi ćwierkać przynajmniej jak półwróbla
kiedy żaden pociąg pośpieszny nie śpieszy się do mnie
zegar przystanął przystanął żeby przy mnie nie chodzić
od zachodu słońca cienie coraz dłuższe
nie proszę Cię o tę trudniejszą
kiedy przeciskam się przez tłum
i znowu jestem pojedyńczy
pośród wszystkich najdalszych bliskich
proszę Ciebie o tę prawdziwą
kiedy Ty mówisz przeze mnie
a mnie nie ma

Nie płacz w liście
nie pisz że los ciebie kopnął
nic ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka - to otwiera okno
odetchnij popatrz
spadają z obłoków
małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia
a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju
i zapomnij ze jesteś gdy mówisz że kochasz