Tatinek

W końcu znalazłeś się w "centrum umarłych"
Nie widzisz jak wirują migawki dni,dni najcieższych
Cisza przemawia tak czule
Żeby nie upaść,oparłam sie o powietrze z oczyma rozmazanymi od tuszu aby być nad toba;mowić,mowić o miłosci i wręczac dowody bezgranicznego kochania
Gdy jestem przy tobie czuje zapach jesiennych drzew zabierajacych najcenniejszy czas
Nie chę byś czuł się samotnie
Zbyt wiele samotnosci dałeś mi w prezencie
Wiem o bólu
Widzisz nie jest tak źle
Nie mogę spojrzeć ci w oczy
Twoje są zamkniete,moje bola od płaczu
Próbuję opowiedziec ci różaną historię
Wszystkiemu wierzę mrugając jesiennie oczami
Ty śpisz...nie mówisz już nic
Tłumię swój gniew i wszystko znoszę
Mówię sobie:widzisz nie jest tak zle
I stoję,stoję przy tobie mówiąc"Boże to nie sen"
Ty spisz,nie powiesz juz nic wiec błagam-śnij tylko o mnie.
Ksiażę jest zawsze malenki
Mówię sobie "nie płacz"
Wszystko znoszę
To jedna umarła chwila
To twój sen,z którym mnie zostawiłeś
Tamten ktoś tego nie zrozumie
Z twoim snem umieram ja
Przetrzymam śmierć
Stoję przy tobie wypatrując choćby zarysu twojej postaci
Poddaję się wszystkim nastrojom bo nic już nie istnieje
Czym zasłużyłam sobie na twoje ostatnie odejście?
Panie dlaczego już czas?
Czy tak długo lato trwało?
Mówię sobie "nie płacz"
Jest niebo tuż tuż
Róża rozkwita we mnie
Nie płacz;to niebo już...
...więc pytam
Panie dlaczego już czas?
Czy pamiętałeś choć chwile o mnie?
On był moim domem
Kto teraz nie ma domu
Nigdy mieć nie bedzie
Kto teraz jest sam,długo sam pozostanie
Długie listy bedzie pisał
I niespokojnie tu i tam błądził będzie,gdy wiatr liście pędzi-więc dlaczego pozbawiłeś mnie tego wszystkiego w zamian dając mi ten ból oczu?
Twoje życie było jak roża
Obrodziło czerwono
Twoje życie posypało się płatkami w dół zostawiając pustą łodygę z kolcami zakorzenioną przy twoim grobie...