Na co dzień mało kto pewnie rozważa kwestie ostateczne. W młodości oraz wczesnej dorosłości charakteryzujących się codziennym biegiem nie zastanawiamy się, choćby gdzie spoczniemy po śmierci. Gdy jednak ona pojawi się w naszym życiu - zabierając kogoś Bliskiego - pytania powracają. I wtedy trzeba sobie na nie odpowiedzieć.

Śmierć bliskiej osoby to trudny moment dla każdego. Generuje on zazwyczaj bardzo silne emocje. Z jednej strony w sercu szaleje burza, z drugiej - wydaje nam się, że świat staje w miejscu. Zmarli odchodzą, ale co po nich zostaje? Jaka jest spuścizna, pozostawiona przez ludzi, których już z nami nie ma? Jak my możemy uczcić ich pamięć?

Ludzie starsi z rozrzewnieniem wspominają te czasy, gdy rodziny były wielopokoleniowe - i gdy te kilka pokoleń mieszkało blisko siebie, a bywało, że nawet w jednym domu. To nie tylko pozwalało doświadczać - zwłaszcza seniorom - codziennej troski i pomocy ze strony dzieci oraz wnuków, ale także okazywało się ważne wtedy, gdy nadchodził kres życia. Mówiło się wtedy "Jak dobrze, że będzie miał mnie kto przynajmniej pochować..."